Hættan við að útþynna sannleikann.

Árið 2002 vann krabbameinssjúklingur að nafni Georgia Hayes mál fyrir bandarískum dómstóli og fékk 2,2 milljarða dala. Málinu var stefnt gegn fyrrum lyfsala hennar, Robert R. Courtney. Glæpurinn? jú hann hafði þynnt út krabbameinslyfið hennar með vatni. Þetta gerði hann í þeim tilgangi að græða eins og allir geta ímyndað sér.  Afleiðingin fyrir sjúklinginn varð  sú að hún missti af tækifæri til að fá sem bestan bata vegna  lélegra verkana lyfja sem lyfjafræðingurinn gráðugi hafði þynnt út. Þessa iðju hafði hann stundað í meira en áratug og þar með haft óbætanleg áhrif á líðan og líf um 4200 sjúklinga. Þessi 48 ára gamli, 5 barna faðir situr  nú inni næstu 30 árin. Hvílík sóun á hlutverki og lífi eins manns sem notaði kunnáttu sína til að vinna ill verk, allt til að græða.

En þetta blogg á ekki að fjalla um lyfjanotkun eða lyfjasölu, þó margt megi skrifa um það. Nei mig langar til að beina sjónum okkar að Ritningunni. Hafið þið tekið eftir hve tilhneigingin til að þynna hana út er orðin rík meðal allra sem einhvers mega sín og hafa áhrif?  Hafið þið tekið eftir hvað Satan , með sinni lymskusnilli, er búin að fá í gegn undanfarna  áratugi? 

 Í dag getur að líta marga kristna, eða sem vilja kalla sig svo, sem eru orðnir illa  siðferðislega veiklaðir vegna útþynningar  kristinnar trúar. Þau fá rétt svo nægan skammt af fræðslu og ýmiskonar  föstum siðareglum og athöfnum á kirkjunnar vegum, til að halda sig hólpin og í góðum málum. Þekkingin á Guðs orði er ekki í tísku og því lítil sem engin, og skilningur því enn minni.

Ég vinn með fólki og þar af leiðandi hef  ég í gegn um árin séð og fundið þann mikla mun á fólki sem á lifandi trú og því sem telur sig í góðum málum með sína "barnatrú". Hvernig var það annars, talaði Páll postuli ekki um að leggja niður barnaskapinn þegar aldur segði til um það?   Við höfum séð tilburði kirkjunnar til að gera lítið úr alvarlegum áburði á menn sem eiga að gæta "sauðanna".        En er það nokkuð undarlegt? Ef Háskólinn er leiðandi í að vera "nútímalegur" og "vísindalegur" og guðfræðideildin ber keim af því er þá von til að frá henni komi kennimenn sem bera í hjarta sanna auðmýkt og trú á skapara sem ekkert er hulið?  Ef í kirkjunni eru sjúkir einstaklingar sem eru ekki færir um að rísa undir trausti, þá verður kirkjan sjálf sjúk að innan og spillt. Hvar er sönn syndajátning og iðrun? Er það eitthvað sem á ekki við í dag?     Ég hef ekki séð í allri Biblíunni að það færi einhvertíma úr tísku að játa misgjörðir og leita til Guðs um hreinsun og fyrirgefningu.                 Á það virkilega helst við um þá sem hafa ratað inn á ógæfubrautir fíkinnar að finna lifandi trú og gefa Guði hjarta sitt og kannast við Jesú Krist?   Eru þeir sem hlotið hafa akdemiska menntun svo hrokafullir að þeim sé varla við bjargandi?  Satan  byrjaði á að rugla fyrstu mannverurnar með því að útþynna sannleika Guðs og snúa útúr honum, þegar hann sagði " vissulega munuð þið ekki deyja". Við eigum öll að deyja og við fyllingu tímans mæta gjörðum okkar og þeirri uppskeru sem við sáðum til. En okkur bauðst milligöngumaður, Jesú, sem dó til að við þyrftum ekki að mæta ein afleiðingum gjörða okkar, því þá værum við glötuð að eilífu. Hann er einn fær um að gera okkur hrein og fjarlægja óhreinindi synda okkar. Hann sem er vegurinn, sannleikurinn og lífið.    Já hvar er trú kirkjunnar manna, er hún orðin svo þunn hjá mörgum að það hreifir ekki við fólki nema til að fá það til að fljóta rólega og ómeðvitað að feigðar ósi? Hversu margir trúa að Kristur hafi sagt satt þegar hann sagðist koma aftur? Hvernig hafa prestar margir kosið að túlka það? Þynnt það út sem ævintýri eða líkingu? Hverju á þá að trúa? Jarðskjálftinn á Haíti telst hafa drepið um 230.000 manns. Líklega verða það miklu fleiri því líf margra eru rústir einar og glæpir og illmennska bæta við tjónið og notfæra sér neyðina.    Mesti skaðinn var vegna hruninna bygginga. Hversvegna?. Vegna þess að svo margir byggingaverktakar þynntu út steypuna með sandi og hirtu ekki um að setja löglega styrkingu í uppistöðuveggi. Spámenn gömlu tímanna spöruðu ekki stóru orðin þegar kom að því að tyfta hrokafullan lýðinn eins og lesa má í 13.kafla Esekíels.   ¹⁰Þeir hafa blekkt þjóð mína með því að boða heill þar sem engin heill var. Væri veggur reistur kölkuðu þeir hann. ¹¹Segðu við þá sem kalka: Þegar steypiregn kemur, haglél dynur og stormur skellur á honum ¹²og veggurinn er hruninn, munu menn þá ekki spyrja ykkur: Hvar er nú kalkið sem þið kölkuðuð með?  

 Þó hér sé ekki verið að tala um byggingarverktaka á Haíti eða annars staðar þá er verið að tala um vandamál sem enn hrjáir fólk. Vandamál þar sem óheiðarleiki og útúrsnúningar, hroki og sjálfumgleði eru orðin sjálfsögð og viðurkennd persónueinkenni.  Heimurinn er að breytast ört og við eigum eftir að undrast yfir mörgu. En því miður eins og við höfum séð, þá hlustar maðurinn ekki á aðvaranir nú fremur en á dögum Nóa. Maðurinn er ekki fremur fyrir það gefin að iðrast í dag, heldur en þegar Kain framdi ódæðisverkið á bróður sínum forðum. Hver þekkir þá sögu í dag nema sem óljósa og kannski ruglingslega frásögn um mismunandi fórnir.  

             Kain "þynnti" út sína fórn og taldi hana "fullgóða" rétt eins og byggingarverktakarnir steypuna og lyfjafræðingurinn krabbameinslyfið. Þegar maðurinn treystir á eigið ágæti og þakkar sjálfum sér allt.  Telur menntun sína og ágæti hafið yfir allt sem kallast gæti andlegur þroski og trú. Við hverju er þá að búast? Vona að þið sem lesið Guðs orð tjáið ykkur. Þið hin sem viljið ekki neitt með Guð hafa. Þið hafið þetta frjáls val og megið eiga það í friði. Hann neyðir engan til að trúa, svo einfalt er það.