Ég skrifaði enga minningargrein um hana Unni Ingunni Steinþórsdóttur, ég fylgdi henni til grafar í dag. Það skrifuðu margir fallega um hana og ég tek undir það allt. Unnur var ein af því fólki sem varð til þess að ég kaus að ganga með Guði fyrir 23 árum. Ég hitti hana þá og kynntist henni. Hún sýndi mér einstakan kærleik og vinarþel. Hún birti sanna kristilega framkomu og verk fylgdu orðum. Meðan ég talaði við unga prestinn sem hélt námskeið, sem ég sótti, kvaddi Unnur og hélt út í vetrarmyrkrið og skóf héluna af bílrúðunum á bílnum mínum. Hún var að sýna mér sérstaka athygli og kærleik á sinn sérstaka persónulega hátt. Ég gleymi þessu aldrei. Mér leið illa þetta kvöld og var að rifja upp sárar minningar, Unnur sýndi mér að til er fólk sem telur ekki eftir sér að sýna stuðning og elsku. Siðar fékk ég tækifæri til að kynnst henni þegar ég var ráðin til heimilisaðstoðar á heimili þeirra hjóna, Jóns og hennar. Þá fékk ég að kynnast konu sem lét alvarleg veikindi ekki buga sig og var alltaf að gera eitthvað fyrir aðra. Sauma sængurföt eða nýja flík fyrir börnin sem komu eða einhverja sem hún vissi að þurftu á því að halda. Mér blöskraði stundum allt ljósmyndastússið hjá henni. Hún átti svo fína myndavél og tók myndir við flest tækifæri, en svo lét hún framkalla þær og það vel, ef eitthvað var að var farið aftur til að láta laga lýsingu eða lit. Svo var mynd eða myndir sett í plast og síðan var skrifað heimatilbúið kort með fallegri rithönd til þess sem átti að fá mynd af sjálfum sér og mögulega vinum og ættingjum. Á kortið var skrifað vers og blessanir með óskum um allt það besta til handa móttakanda.  Hvernig hún fann tíma til að gera allt þetta skil ég ekki enn þann dag í dag. En ég veit að þessi kort eru svo dýrmæt sem og allar kveðjurnar og gjafirnar. Það dygði í heila bók. Hversvegna er ég að segja frá þessari látnu konu?. jú vegna þess að hún endurspeglaði sanna trú á Jesú Krist.  Ég man enn stundirnar okkar við eldhúsborðið hennar. Við borðuðum saman og hún bað alltaf þakkarbæn fyrir matinn. Hún bað líka sérstaklega fyrir þeim málum sem ég  trúði henni fyrir, hún trúði á Guð af öllu hjarta og tók alvarlega allt sem hin helga bók segir. Unnur trúði því líka sem Biblían segir að dauðinn sé svefn og að við vitum ekki af okkur fyrr en við endurkomu Jesú til jarðar. Þetta vita allir sem hana þekktu. Samt virðast svo margir ekki vilja samþykkja einmitt þetta atriði. Ég skil það að sumu leyti. Ég var sjálf svoleiðis þenkjandi þegar ég hitti Unni fyrst.      Ég trúði meira að segja á að maður gæti talað við látna gegnum miðla og að þeir sem dæju færu bara á annan stað. Aðrir trúa því að farnir ástvinir séu tilbúnir og taki á móti þeim sem deyr strax við dauðastund eða fljótlega eftir hana. Samt segir Biblían ljóslega að þeir sem deyi viti ekkert. Í Prédikaranum 9. kafla segir:  „⁵Þeir sem lifa vita að þeir eiga að deyja en hinir dauðu vita ekki neitt og hljóta engin laun framar og minning þeirra gleymist. ⁶Bæði ást þeirra, hatur og öfund, það er fyrir löngu farið og þeir eiga ekki framar hlutdeild í neinu sem við ber undir sólinni.“  Er Guðs orð ekki sannleikur? 

Í Jóhannesarguðspjalli er margt talað um dauðann. 9. kaflinn er þörf lesning.  „²⁴Þess vegna sagði ég yður að þér munduð deyja í syndum yðar. Því ef þér trúið ekki að ég sé sá sem ég er munuð þér deyja í syndum yðar.“    Þetta segir Jesús við lærisveina sína og fólkið. „
²⁵Fólkið spurði hann þá: „Hver ert þú?“ Jesús svaraði því: „Sá sem ég hef sagt yður frá upphafi   ²⁶Margt hef ég um yður að tala og fyrir margt að dæma. En sá sem sendi mig er sannorður og það sem ég heyrði hjá honum, það tala ég til heimsins.“
²⁷Fólkið skildi ekki að hann var að tala við þá um föðurinn. ²⁸Því sagði Jesús: „Þegar þér hefjið upp Mannssoninn munuð þér skilja að ég er sá sem ég er og að ég geri ekkert einn og sér heldur tala ég það eitt sem faðirinn hefur kennt mér. ²⁹Og sá sem sendi mig er með mér. Hann hefur ekki látið mig einan því ég geri ætíð það sem honum þóknast.“ ³⁰Þegar hann mælti þetta fóru margir að trúa á hann. “      Já það fóru margir að trúa á hann þá. En síðan eru liðin mörg ár og í dag virðist trúin vera eins og hlaðborð sem fólk velur sér sína uppáhaldsrétti frá.  Margir segja enn að þegar einhver deyr sé tekið vel á móti þeim látna hinu megin. Og prestarnir taka undir þetta til að hafa fólkið með sér? eða tala svo flestum líki, eða eru þeir ósammála þeim versum sem ég vitnaði í?  Þetta er svosem falleg hugsun en sýnir meir mannlega skammsýni fremur en trú. Ef þeir látnu gætu fylgst með okkur sem eftir lifum í allskonar ástandi, hvílík sorg yrði ekki hjá þeim og eftirsjá á stundum. Hvernig gæti ung móðir sem deyr frá börnum sínum  glaðst yfir örlögum sínum, eða fagnað með þeim sem ættu að vera að taka á móti henni. Gleðifundir segja margir í einlægum minningargreinum.  Ég þykist vita að margir verði ósáttir við þessi orð mín. Ég vil samt minna á að vinkona mín sem kvödd var í fögru veðri í dag, trúði því sem Ritningin segir, að Frelsarinn komi á sínum tíma og með mætti skaparans sem allt skapaði, kalli fram þá sem sofa í gröfum, jafnvel þó liðin séu þúsundir ára og þeir séu löngu orðnir að dufti, að jörðu skaltu aftur verða. Guð hefur óbrigðult minni. Ekkert gleymist. Ef sumir geta trúað að jörðin og lífið hafi byrjað með „stórum hvelli“ afhverju ætti þá að vera erfiðara að trúa að Guð hafi kallað það allt fram með orði munns síns og muni gera það aftur á efsta degi. Ef hann sagði það, hví þá að efast um það. Ég kaus að sleppa hjátrúnni og dulrænu áhugamálunum á sínum tíma. Ég kynntist m.a. Unni sem sýndi mér sanna „ávexti“ hreinnar trúar á Guð.  Ég hef séð ýmsa ávexti hjá ýmsu fólki, en enga betri en þessa. Ég ætla að trúa eins og elskuleg trúsystir mín gerði og hlakka til að sjá hana á ný, heilbrigða, unga og fallega með hreint og falslaust bros sem öllum vildi vel. Já mættu allir sem hana þekktu endurskoða líf sitt og trú og kjósa orð Guðs eins og það er en ekki samsafn eigin hugmynda og  mannasetninga eins og svo vinsælt er nú á dögum. Ég bið þess að fólk eins og hún megi verða fleirum leiðarljós. Guð blessi minningu sanntrúaðrar konu.

Árið 2002 vann krabbameinssjúklingur að nafni Georgia Hayes mál fyrir bandarískum dómstóli og fékk 2,2 milljarða dala. Málinu var stefnt gegn fyrrum lyfsala hennar, Robert R. Courtney. Glæpurinn? jú hann hafði þynnt út krabbameinslyfið hennar með vatni. Þetta gerði hann í þeim tilgangi að græða eins og allir geta ímyndað sér.  Afleiðingin fyrir sjúklinginn varð  sú að hún missti af tækifæri til að fá sem bestan bata vegna  lélegra verkana lyfja sem lyfjafræðingurinn gráðugi hafði þynnt út. Þessa iðju hafði hann stundað í meira en áratug og þar með haft óbætanleg áhrif á líðan og líf um 4200 sjúklinga. Þessi 48 ára gamli, 5 barna faðir situr  nú inni næstu 30 árin. Hvílík sóun á hlutverki og lífi eins manns sem notaði kunnáttu sína til að vinna ill verk, allt til að græða.

En þetta blogg á ekki að fjalla um lyfjanotkun eða lyfjasölu, þó margt megi skrifa um það. Nei mig langar til að beina sjónum okkar að Ritningunni. Hafið þið tekið eftir hve tilhneigingin til að þynna hana út er orðin rík meðal allra sem einhvers mega sín og hafa áhrif?  Hafið þið tekið eftir hvað Satan , með sinni lymskusnilli, er búin að fá í gegn undanfarna  áratugi? 

 Í dag getur að líta marga kristna, eða sem vilja kalla sig svo, sem eru orðnir illa  siðferðislega veiklaðir vegna útþynningar  kristinnar trúar. Þau fá rétt svo nægan skammt af fræðslu og ýmiskonar  föstum siðareglum og athöfnum á kirkjunnar vegum, til að halda sig hólpin og í góðum málum. Þekkingin á Guðs orði er ekki í tísku og því lítil sem engin, og skilningur því enn minni.

Ég vinn með fólki og þar af leiðandi hef  ég í gegn um árin séð og fundið þann mikla mun á fólki sem á lifandi trú og því sem telur sig í góðum málum með sína "barnatrú". Hvernig var það annars, talaði Páll postuli ekki um að leggja niður barnaskapinn þegar aldur segði til um það?   Við höfum séð tilburði kirkjunnar til að gera lítið úr alvarlegum áburði á menn sem eiga að gæta "sauðanna".        En er það nokkuð undarlegt? Ef Háskólinn er leiðandi í að vera "nútímalegur" og "vísindalegur" og guðfræðideildin ber keim af því er þá von til að frá henni komi kennimenn sem bera í hjarta sanna auðmýkt og trú á skapara sem ekkert er hulið?  Ef í kirkjunni eru sjúkir einstaklingar sem eru ekki færir um að rísa undir trausti, þá verður kirkjan sjálf sjúk að innan og spillt. Hvar er sönn syndajátning og iðrun? Er það eitthvað sem á ekki við í dag?     Ég hef ekki séð í allri Biblíunni að það færi einhvertíma úr tísku að játa misgjörðir og leita til Guðs um hreinsun og fyrirgefningu.                 Á það virkilega helst við um þá sem hafa ratað inn á ógæfubrautir fíkinnar að finna lifandi trú og gefa Guði hjarta sitt og kannast við Jesú Krist?   Eru þeir sem hlotið hafa akdemiska menntun svo hrokafullir að þeim sé varla við bjargandi?  Satan  byrjaði á að rugla fyrstu mannverurnar með því að útþynna sannleika Guðs og snúa útúr honum, þegar hann sagði " vissulega munuð þið ekki deyja". Við eigum öll að deyja og við fyllingu tímans mæta gjörðum okkar og þeirri uppskeru sem við sáðum til. En okkur bauðst milligöngumaður, Jesú, sem dó til að við þyrftum ekki að mæta ein afleiðingum gjörða okkar, því þá værum við glötuð að eilífu. Hann er einn fær um að gera okkur hrein og fjarlægja óhreinindi synda okkar. Hann sem er vegurinn, sannleikurinn og lífið.    Já hvar er trú kirkjunnar manna, er hún orðin svo þunn hjá mörgum að það hreifir ekki við fólki nema til að fá það til að fljóta rólega og ómeðvitað að feigðar ósi? Hversu margir trúa að Kristur hafi sagt satt þegar hann sagðist koma aftur? Hvernig hafa prestar margir kosið að túlka það? Þynnt það út sem ævintýri eða líkingu? Hverju á þá að trúa? Jarðskjálftinn á Haíti telst hafa drepið um 230.000 manns. Líklega verða það miklu fleiri því líf margra eru rústir einar og glæpir og illmennska bæta við tjónið og notfæra sér neyðina.    Mesti skaðinn var vegna hruninna bygginga. Hversvegna?. Vegna þess að svo margir byggingaverktakar þynntu út steypuna með sandi og hirtu ekki um að setja löglega styrkingu í uppistöðuveggi. Spámenn gömlu tímanna spöruðu ekki stóru orðin þegar kom að því að tyfta hrokafullan lýðinn eins og lesa má í 13.kafla Esekíels.   ¹⁰Þeir hafa blekkt þjóð mína með því að boða heill þar sem engin heill var. Væri veggur reistur kölkuðu þeir hann. ¹¹Segðu við þá sem kalka: Þegar steypiregn kemur, haglél dynur og stormur skellur á honum ¹²og veggurinn er hruninn, munu menn þá ekki spyrja ykkur: Hvar er nú kalkið sem þið kölkuðuð með?  

 Þó hér sé ekki verið að tala um byggingarverktaka á Haíti eða annars staðar þá er verið að tala um vandamál sem enn hrjáir fólk. Vandamál þar sem óheiðarleiki og útúrsnúningar, hroki og sjálfumgleði eru orðin sjálfsögð og viðurkennd persónueinkenni.  Heimurinn er að breytast ört og við eigum eftir að undrast yfir mörgu. En því miður eins og við höfum séð, þá hlustar maðurinn ekki á aðvaranir nú fremur en á dögum Nóa. Maðurinn er ekki fremur fyrir það gefin að iðrast í dag, heldur en þegar Kain framdi ódæðisverkið á bróður sínum forðum. Hver þekkir þá sögu í dag nema sem óljósa og kannski ruglingslega frásögn um mismunandi fórnir.  

             Kain "þynnti" út sína fórn og taldi hana "fullgóða" rétt eins og byggingarverktakarnir steypuna og lyfjafræðingurinn krabbameinslyfið. Þegar maðurinn treystir á eigið ágæti og þakkar sjálfum sér allt.  Telur menntun sína og ágæti hafið yfir allt sem kallast gæti andlegur þroski og trú. Við hverju er þá að búast? Vona að þið sem lesið Guðs orð tjáið ykkur. Þið hin sem viljið ekki neitt með Guð hafa. Þið hafið þetta frjáls val og megið eiga það í friði. Hann neyðir engan til að trúa, svo einfalt er það.

Gleðilegt ár kæru landsmenn og bloggvinir. Ég sit hér á næturvakt og hlusta á hrotur elstu borgara landsins, sem sumir hafa ekki hugmynd um né kæra sig kollótt um hvaða dagur eða ár er komið. Þau hafa mörg hver stigið inn í sinn eigin heim sem hjálpar þeim sumum til að þurfa ekki að horfast í augu við miskunnarlausan veruleika, þar sem líkamlegt þrek og heilsa er tekin að bila og vitundin um það gæti orðið næst óbærileg. Ég er búin að segja öldnum bónda  um það bil 6 eð 8 sinnum að hann eigi ekkert erindi á fætur, enn sé hánótt, en hann þarf að telja rollur eða eitthvað annað álíka merkilegt og trúir trauðla að það sé nýársnótt og tími til að sofa.  Margir spyrja , hvernig verður þetta ár? Hvaða eldfjall mun gjósa? Hve margir verða gjaldþrota? Sumum finnst að þeir sem komu okkur, venjulega daglaunafólkinu og öryrkjum, í þessar erfiðu aðstæður, eigi skilið að verða gjaldþrota. Það örlar á dálítilli hefndargirni, smáreiði og sárindum. En málið er bara það að ekkert okkar græðir neitt á því að þeir sem voru "ríkir" verði gjaldþrota. Meira að segja er það mjög bagalegt í sumum tilvikum því þá hverfa um leið fyrirtæki sem skapa dýrmæta atvinnu. Það er bara svoleiðis.  Auðvitað eiga þeir sem höguðu sér af algerri græðgi og ábyrgðarleysi að standa eða falla með gerðum sínum og svara til saka. En það hjálpar okkur hinum lítið að illa fari fyrir þeim að því marki að þeir sitji slippir og snauðir eftir. Þeir eiga líka börn og fjölskyldur og hvað gagnast það okkur þegar slíkt fólk þjáist vegna alls sem á undan hefur gengið. Vissulega má fólk fara að slá af og hætta sukki í ofurlífsgæðum og lúxusferðum til fjarlægra landa, til að þamba kampavín og skoða fræga liðið. En við erum ekkert bættari með að ergja okkur á því hvort þetta fólk fær makleg málagjöld.  Vonandi verður hægt að fá eitthvað til baka í verðmætum og vissulega þarf að fella dóma. Við sem höfum hert sultarólina og verðum að herða enn meir á þessu ári, við þurfum að horfa upp og fram, treysta á Guð og muna að hann varaði við þessum örðugu tíðum í sinni helgu bók. Það hlýst alltaf ógæfa af því að gína yfir og sópa að sér meiru en maður þarf. Græðgin er afkvæmi Satans og fallina engla hans. Hann vildi komast jafnfætis sjálfum skapara heimsins, sóttist eftir að ná völdum yfir æðsta sköpunarverki hans hér, manninum, og tókst það allavega, en aðeins skamma stund. Því hjá Guði eru þúsund ár sem einn dagur og hann er þolinmóður og gæskuríkur. Hann leyfir manninum að rasa út í þessu ferðalagi og reka sig á. Við höfum frjálst val um hvaða húsbónda við hlýðum. Vissulega er óhugnanlegt að sjá hve sterkt húsbóndavald hins illa er. Já það dregur nær  uppgjöri á milli góðs og ills. Það verður ekki endilega 2012, en mikið hefur sá illi valdhafi á jörðu, Satan, gaman af því að leiða fólk á asnaeyrunum eftir allskonar slíkum kenningum til að leiða athygli þess frá orði Guðs og því sem það hefur að segja um endalok tímana. Höfðingi þessa heims, eins og Kristur kallaði hann, veit að hann hefur nauman tíma og hann gengur eins og öskrandi hungrað ljón um þennan heim til að afvegaleiða eins marga og hann getur áður en Guð stöðvar hann að lokum. Meðulin sem sá örvæntingarfulli "útrásarvíkingur" og fallni engill notar eru margvísleg. Eiturlyf og áfengi eru meðal þeirra áhrifaríkustu til að brjóta niður sköpunarverk Guðs. Græðgin spilar sterkt inn í þessa hernaðaraðferð, auðvelt að ánetjast henni hvenær sem er. Hvar verðum við í lok þessa árs? Verðum við búin að temja okkur að vera hamingjusöm þrátt fyrir skort? Lærum við að þakka fyrir hvern dag sem okkur gefst án heilsubrests eða áfalla? Munum við læra að sjá upp fyrir erfiðleikana og upp í ljósið? Ég vona það fyrir okkur öll. Síðustu fréttir sem ég fékk við lok ársins voru þær að kona á besta aldri, og sem tengdist mér, væri látin. Ég varð ekki hissa. Hún var ein þeirra sem varð áfengi og lyfjum að bráð. Nú er hún öll og of seint að snúa við. Ung börn munu syrgja og spyrja, hvers vegna hún mamma, sem eitt sinn hugsaði svo vel um okkur? Munu þau varast að lenda í sömu gryfjunni. Ekki ef þau hafa ekki Guð til að treysta á. En það er bara verið að ryðja honum út úr skólakerfinu, það má ekki kenna fólki að treysta á hann. Guð er ekki í tísku. Allt þetta sá himneskur faðir okkar fyrir og Kristur sagði: "mun mannsonurinn finna trúna á jörðu,þegar hann kemur aftur"?Nei, Jesú minn, þú munt ekki finna marga á lífi sem trúa þegar þú kemur, og það veistu. Ekki fremur en að þjóðin þín sem átti spámenn sem sögðu fyrir um komu þína, tók  svo ekki á móti þér, þegar þú komst nákvæmlega á þann hátt sem sagt var fyrir, löngu áður.  Þú kemur ekki í einkaþotu þegar þú kemur aftur, þú munt koma í skýjum himins og það mun ekki fara fram hjá nokkrum manni. ekki heldur þeim sem voru og eru á móti þér. Ég ætla að horfa upp á þessu ári og vona á þig Kristur.

Ég fékk óvænta gjöf frá elskulegri dóttur minni um daginn. Hún færði mér tvo miða á Frostrósartónleika, ég verð alveg orðlaus og klökk. Við hjónin fórum í gær og það var mögnuð upplifun. Auglýsendur segja að jólin byrji með Frostrósum. Ég get tekið undir að allavega meðan þessi stund varði, gleymdi maður öllu öðru. Ég vildi óska að þetta væri samt svona einfalt með jólin. Þetta á að vera friðarhátíð og gleðitími fyrir sem flesta.  Ég upplifi að ég vil bara komast í gegn um þessa ártíð án þess að hafa áhyggjur af því hvort jólagjafirnar falli öllum stóra hópnum af barnabörnum í geð, eða hvort ég geti haldið skemmtilegt mataboð með góðum mat fyrir börnin okkar sem eru sitthvor hópurinn. Maður vill gera vel og reynir og yfirleitt gengur allt upp en mikið vildi ég vera laus við þennan skammdegiskvíða og myrkur. Ég veit raunar að besta lausnin væri að  setjast niður með heilaga Ritningu og vera með Guði í íhugun um stund og þakka fyrir allt sem ég þó hef. Já það er það eina rétta. Málið er bara að þó að maður viti hvert á að fara, þá gefur maður sér oft ekki tíma til þess.   Ég á til dæmis þennan bjarta dagsljósa lampa sem á að hafa svo góð áhrif á heilann og vinna gegn þunglyndinu, ég bara kveiki svo sjaldan á honum, þykist ekki hafa tíma. Erum við ekki svolítið mikið svona, mörg okkar? Ég held ég taki í öxlina á mér og fari að hlusta á Frostrósir og hætti þessu skammdegistali.  Ég er rík og hef nóg af öllu þannig séð.  Hvers vegna að hafa áhyggjur af ógreiddum reikningum sem allt í einu breyttust í risareikninga? Ekki breytti ég þeim. Og þó svo að húsið mitt, sem við byggðum með ótalmörgum vinnustundum, sé kannski orðið verðminna en lánin, (þori ekki að gá) þá hvað með það?  Ég tek þetta ekki með mér þegar ég fer. Stundum langar mig til að einfalda allt og minnka í lífi mínu svo það sé ekkert til að hafa áhyggjur af. En svo sé ég að það er nú gaman að hafa pláss fyrir barnabörnin og leyfa þeim að gista stundum. Ég þekki fólk sem hefur flutt í Búmannaíbúðir og minnkað við sig og finnst oft vanta pláss fyrir gesti. Það ætti að vera sjálfsagt mál þegar byggt er fyrir eldri þegna landsins, sem enn geta séð um sig sjálfir, að gera ráð fyrir að þá langi til að fá yngstu börnin í fjölskyldunni í heimsókn öðru hvoru.      Vona að húsið mitt dugi fyrir mátulegri íbúð eftir nokkur ár og þessi þjóð sjái breytt viðhorf.       Ég vinn við að hlú að öldruðu fólki, sem flest átti stór hús eða góðar íbúðir, en nú þarf að sætta sig við að búa í einu herbergi með öðrum herbergisfélaga og fáa fermetra til ráðstöfunar. Er það svona sem við viljum launa fyrir ævistarfið þeirra?  Þeim líður ekkert of vel með þetta fyrirkomulag en láta sig hafa það og kvarta sjaldan.  Ég nýt mín best þegar ég er í vinnunni, því þá finn ég að ég get gefið af mér. Að strjúka yfir hár og vanga þess lífsreynda fólks sem man ekki stundum hvar það á heima, að glettast og spila létta tónlist, taka varlega dansspor og faðma brothættan líkama manneskju sem er búin að skila áratugum af vinnu og striti til að framfleyta sér og sínum. Þetta gerir mér líka gott því ég veit að það gerir mikið fyrir fókið  mitt að finna að við sem vinnum með því þykir vænt um það og gerum þetta ekki eingöngu launanna vegna. Launin vita allir sem vilja vita að eru skelfilega lítil . Ég hitti konu sem hefur lokið ævistarfi sínu við aðhlynningu eldri borgara og hún sagði mér að hún fékk rétt um 120 þúsund krónur útborgað af síðustu launum frá heilbrigðistofnuninni. Þá eru það strípuð laun án vaktaálags og búið að rífa skatta og gjöld af. Hvernig þætti sumum með "víkingablóð" í æðum að fá það í vasann, punktur?  Já Guð einn getur stöðvað þessa vitfirringu sem menn hafa skapað. Hann er sá sem hefur bent á þessar staðreyndir um hegðum mannsins og afhjúpar syndir okkar með björtu ljósi sannleikans. Hann sem er Vegurinn , sannleikurinn og lífið.

Ég byrjaði daginn með að mála einn vegg bláan og sest nú niður við bloggið eftir að hafa lesið smávegis í Jesaja spámanni sem kom mér heldur betur til að hugsa. Þessi merkilegi spámaður sem 600 árum fyrir Krist spáði um Jesú, fæðingu hans, fórn hans á krossi og allt annað sem síðar kom svo fram nákvæmar en hægt er að hunsa eða láta sem skipti ekki máli. En mér kom einnig í hug að nú þegar í hönd fer sá tími sem margir týna sér í veraldlegu lífsgæðakapphlaupi, sækjast eftir að njóta allslags gæða sem kaupa má í búðum og halda hátíð mikla með tilheyrandi skrauti og íburði. Þá er því miður það innihald sem kristnir telja sig hafa gefið þessari ártíð oft varla nema á yfirborðinu. Jesús fæddist vissulega ekki á þessum árstíma og hvergi er minnst á það að halda eigi upp á fæðingu hans, en þessum sið var komið á og átti að vera sameiginlegur kristnum til að minnast fæðingar frelsarans. En það er eins og svo margt sem menn taka upp á og er ekki boðað af Guði né fyrir um mælt, það þynnist út og fer óneitanlega að hafa á sér yfirbragð hjáguðadýrkunar og græðgi. Mér er sama hvort við höfum "kókakóla" jólasveina eða druslulega íslenska  kotkarlasveina, allt er þetta óttalegur hégómi til þess eins að leiða athyglina frá hlutum sem raunverulega hafa gildi. Menn eru svo afvegaleiddir í trú og sannleika að varla er möguleiki að sýna þeim framá hvað heilög Ritning segir. Það stendur skýrt í þeirri bók, svo tekið sé dæmi, að dánir sofa, þeir fara ekki neitt, vita ekki neitt. Þeir sofa þar til er Guð vekur upp dána fyrir frelsarann sem kemur aftur í fyllingu tímans. Við viðurkennum þetta í trúarjátningu kirkjunnar, "Og mun þaðan koma að dæma lifendur og dauða", eru þetta meiningarlaus orð eins og svo margt annað sem nú er viðhaft?        Já það mætti skrifa langan pistil um þessi mál og margir mundu æsa sig upp og telja þetta ofsatrúaráróður. En það gerir ekkert til, ég hef fundið mitt traust á skapara mínum og treysti honum. En til fróðleiks og umhugsunar set ég hér beina tilvitnun úr áðurnefndum Jesaja. 

 Guð einn      ⁶Svo segir Drottinn, konungur Ísraels og frelsari, Drottinn allsherjar:  Ég er hinn fyrsti og ég er hinn síðasti, og enginn Guð er til nema ég.   ⁷Hver er sem ég - hann segi frá því og sanni mér það - frá því er ég hóf hina örgömlu þjóð? Látum þá kunngjöra hið ókomna og það sem verða mun!   ⁸Skelfist eigi og látið eigi hugfallast. Hefi ég ekki þegar fyrir löngu sagt þér það og boðað það?   Þér eruð vottar mínir: Er nokkur Guð til nema ég? Nei, ekkert annað hellubjarg er til, ég veit af engu öðru.
 

Háðyrði um hjáguðadýrkun    ⁹Þeir sem búa til goðalíkneski, eru hver með öðrum hégóminn einber, og dýrindissmíðar þeirra eru að engu liði. Vottar slíkra guða sjá eigi og vita eigi, til þess að þeir verði sér til skammar. ¹⁰Hver hefir myndað guð og steypt líkneski, til þess að það verði að engu liði? ¹¹Sjá, allir dýrkendur þess munu til skammar verða. Og smiðirnir, þeir eru þó ekki nema menn, - látum þá alla safnast saman og ganga fram, þeir skulu skelfast og til skammar verða hver með öðrum.   ¹²Járnsmiðurinn myndar egg á öxina, tekur hana fram við glóð og lagar hana með hömrunum. Hann býr hana til með hinum sterka armlegg sínum. En svelti hann, þá vanmegnast hann, fái hann ekki vatn að drekka, lýist hann.   ¹³Trésmiðurinn strengir mæliþráð sinn og markar fyrir með alnum, telgir tréð með hnífum og afmarkar það með sirkli. Og hann býr til úr því mannlíkan, fríðan mann, til þess að búa í húsi. ¹⁴Hann heggur sér sedrustré, tekur steineik eða eik og velur um meðal skógartrjánna. Hann gróðursetur furutré, og regnskúrirnar koma vexti í þau. ¹⁵Og maðurinn hefir tréð til eldiviðar, hann tekur nokkuð af því og vermir sig við, hann kveikir eld við það og bakar brauð, en auk þess býr hann til guð úr því og fellur fram fyrir honum. Hann smíðar úr því skurðgoð og knékrýpur því.      ¹⁶Helmingnum af trénu brennir hann í eldi. Við þann helminginn steikir hann kjöt, etur steik og verður saddur; hann vermir sig og segir: "Æ, nú hitnar mér, ég sé eldinn." ¹⁷En úr afganginum býr hann til guð, skurðgoð handa sér. Hann knékrýpur því, fellur fram og gjörir bæn sína til þess og segir: "Frelsaðu mig, því að þú ert minn guð!"

¹⁸Þeir hafa hvorki skyn né skilning, augu þeirra eru lokuð, svo að þeir sjá ekki, og hjörtu þeirra, svo að þeir skynja ekki. ¹⁹Og þeir hugleiða það eigi, þeir hafa eigi vitsmuni og skilning til að hugsa með sér: "Helmingnum af því brenndi ég í eldi, ég bakaði brauð við glæðurnar, steikti kjöt og át; og svo ætti ég að fara að búa til andstyggilegt líkneski af því, sem afgangs er, og falla á kné fyrir trédrumbi!" ²⁰Þann mann, er sækist eftir ösku, hefir táldregið hjarta leitt afvega, svo að hann fær eigi borgið lífi sínu. Hann segir ekki við sjálfan sig: "Er það ekki svikatál, sem ég held á í hægri hendi minni?"

Já ég mæli með að fólk lesi í Jesaja frá 41. kafla allavega og áfram út 44.kafla. Það er umhugsunarefni. Á hvað trúa börn í dag? Jú mjög mörg trúa á jólasveininn og setja skóinn út í glugga. Ósköp sætt og meinlaust en því miður er oft lítið annað með, engin Jesús sem elskar og kennir kærleika og réttlæti. Ef ekki væri langt komið með að ryðja kristni út úr skólum væri kannski von fyrir þá sem eru í vandræðum með grunnviðmið í siðfræði. Það kynni að vera hægt að kenna út frá kristnum kærleiksgildum hversvegna einelti er algjörlega óásættanlegt. En nei, mennirnir vilja eiga allan heiður af siðfræði og finnst fínna að vitna í illskiljanlega heimspeki sem að sumu leyti var skrifuð af stórundarlegum furðufuglum, sem nú til dags hefðu jafnvel verið taldir vafasamir. Rétt eins og þegar Darvin kom fram með sínar kenningar, sem hann sjálfur var jafnvel ekki alveg öruggur með. Það var látið eins og stóri sannleikurinn væri fundinn og síðan hefur hægt og örugglega öllu tali um sköpun verið  ýtt út og telst í besta falli barnaskapur að trúa slíku í dag. Vísindamenn með feita styrki geta í eyður sem eru stærri en bankahrunið, setja saman beinagrindur úr einni lítilli flís og fullt af hugmyndum. Minnir mig oft á nýju fötin keisarans.  Og allt þetta sá Guð fyrir að mundi verða þegar maðurinn fór að líta svo stórt á sjálfan sig.  Já hvað gerist þegar maðurinn fer að líta of stórt á sjálfan sig?  Góð spurning.  Hann fer að heimta ofurlaun fyrir ímyndaða "ofurábyrgð", hann fer að stinga undan öllu sem hann getur komið höndum yfir og liggja á því eins og Jóakim önd.  Hann tapar sér í að fá meira og meira en gleymir þeim sem þjást. Hvar stendur þetta eiginlega?Jú mikið rétt í     2. Tímóteusbréfi. 3. kafla." Vita skalt þú þetta, að á síðustu dögum munu koma örðugar tíðir. ²Mennirnir verða sérgóðir, fégjarnir, raupsamir, hrokafullir, lastmælendur, foreldrum óhlýðnir, vanþakklátir, vanheilagir, ³kærleikslausir, ósáttfúsir, rógberandi, taumlausir, grimmir, ekki elskandi það sem gott er, ⁴sviksamir, framhleypnir, ofmetnaðar fullir, elskandi munaðarlífið meira en Guð. ⁵Þeir hafa á sér yfirskin guðhræðslunnar, en afneita krafti hennar. Snú þér burt frá slíkum!

Ég læt þetta nægja að sinni. En óska öllum þess að minnast þess að við erum smá og máttvana þegar náttúran lætur af sér vita og eitthvað meiriháttar fer í gang. Ofurlítil auðmýkt og hugsun um þann sem öllu ræður, getur ekki skaðað. Farið varlega í kapphlaupinu og leitið hans ríkis og réttlætis núna.