Vinkona mín er sofnuð.

Ég skrifaði enga minningargrein um hana Unni Ingunni Steinþórsdóttur, ég fylgdi henni til grafar í dag. Það skrifuðu margir fallega um hana og ég tek undir það allt. Unnur var ein af því fólki sem varð til þess að ég kaus að ganga með Guði fyrir 23 árum. Ég hitti hana þá og kynntist henni. Hún sýndi mér einstakan kærleik og vinarþel. Hún birti sanna kristilega framkomu og verk fylgdu orðum. Meðan ég talaði við unga prestinn sem hélt námskeið, sem ég sótti, kvaddi Unnur og hélt út í vetrarmyrkrið og skóf héluna af bílrúðunum á bílnum mínum. Hún var að sýna mér sérstaka athygli og kærleik á sinn sérstaka persónulega hátt. Ég gleymi þessu aldrei. Mér leið illa þetta kvöld og var að rifja upp sárar minningar, Unnur sýndi mér að til er fólk sem telur ekki eftir sér að sýna stuðning og elsku. Siðar fékk ég tækifæri til að kynnst henni þegar ég var ráðin til heimilisaðstoðar á heimili þeirra hjóna, Jóns og hennar. Þá fékk ég að kynnast konu sem lét alvarleg veikindi ekki buga sig og var alltaf að gera eitthvað fyrir aðra. Sauma sængurföt eða nýja flík fyrir börnin sem komu eða einhverja sem hún vissi að þurftu á því að halda. Mér blöskraði stundum allt ljósmyndastússið hjá henni. Hún átti svo fína myndavél og tók myndir við flest tækifæri, en svo lét hún framkalla þær og það vel, ef eitthvað var að var farið aftur til að láta laga lýsingu eða lit. Svo var mynd eða myndir sett í plast og síðan var skrifað heimatilbúið kort með fallegri rithönd til þess sem átti að fá mynd af sjálfum sér og mögulega vinum og ættingjum. Á kortið var skrifað vers og blessanir með óskum um allt það besta til handa móttakanda.  Hvernig hún fann tíma til að gera allt þetta skil ég ekki enn þann dag í dag. En ég veit að þessi kort eru svo dýrmæt sem og allar kveðjurnar og gjafirnar. Það dygði í heila bók. Hversvegna er ég að segja frá þessari látnu konu?. jú vegna þess að hún endurspeglaði sanna trú á Jesú Krist.  Ég man enn stundirnar okkar við eldhúsborðið hennar. Við borðuðum saman og hún bað alltaf þakkarbæn fyrir matinn. Hún bað líka sérstaklega fyrir þeim málum sem ég  trúði henni fyrir, hún trúði á Guð af öllu hjarta og tók alvarlega allt sem hin helga bók segir. Unnur trúði því líka sem Biblían segir að dauðinn sé svefn og að við vitum ekki af okkur fyrr en við endurkomu Jesú til jarðar. Þetta vita allir sem hana þekktu. Samt virðast svo margir ekki vilja samþykkja einmitt þetta atriði. Ég skil það að sumu leyti. Ég var sjálf svoleiðis þenkjandi þegar ég hitti Unni fyrst.      Ég trúði meira að segja á að maður gæti talað við látna gegnum miðla og að þeir sem dæju færu bara á annan stað. Aðrir trúa því að farnir ástvinir séu tilbúnir og taki á móti þeim sem deyr strax við dauðastund eða fljótlega eftir hana. Samt segir Biblían ljóslega að þeir sem deyi viti ekkert. Í Prédikaranum 9. kafla segir:  „⁵Þeir sem lifa vita að þeir eiga að deyja en hinir dauðu vita ekki neitt og hljóta engin laun framar og minning þeirra gleymist. ⁶Bæði ást þeirra, hatur og öfund, það er fyrir löngu farið og þeir eiga ekki framar hlutdeild í neinu sem við ber undir sólinni.“  Er Guðs orð ekki sannleikur? 

Í Jóhannesarguðspjalli er margt talað um dauðann. 9. kaflinn er þörf lesning.  „²⁴Þess vegna sagði ég yður að þér munduð deyja í syndum yðar. Því ef þér trúið ekki að ég sé sá sem ég er munuð þér deyja í syndum yðar.“    Þetta segir Jesús við lærisveina sína og fólkið. „
²⁵Fólkið spurði hann þá: „Hver ert þú?“ Jesús svaraði því: „Sá sem ég hef sagt yður frá upphafi   ²⁶Margt hef ég um yður að tala og fyrir margt að dæma. En sá sem sendi mig er sannorður og það sem ég heyrði hjá honum, það tala ég til heimsins.“
²⁷Fólkið skildi ekki að hann var að tala við þá um föðurinn. ²⁸Því sagði Jesús: „Þegar þér hefjið upp Mannssoninn munuð þér skilja að ég er sá sem ég er og að ég geri ekkert einn og sér heldur tala ég það eitt sem faðirinn hefur kennt mér. ²⁹Og sá sem sendi mig er með mér. Hann hefur ekki látið mig einan því ég geri ætíð það sem honum þóknast.“ ³⁰Þegar hann mælti þetta fóru margir að trúa á hann. “      Já það fóru margir að trúa á hann þá. En síðan eru liðin mörg ár og í dag virðist trúin vera eins og hlaðborð sem fólk velur sér sína uppáhaldsrétti frá.  Margir segja enn að þegar einhver deyr sé tekið vel á móti þeim látna hinu megin. Og prestarnir taka undir þetta til að hafa fólkið með sér? eða tala svo flestum líki, eða eru þeir ósammála þeim versum sem ég vitnaði í?  Þetta er svosem falleg hugsun en sýnir meir mannlega skammsýni fremur en trú. Ef þeir látnu gætu fylgst með okkur sem eftir lifum í allskonar ástandi, hvílík sorg yrði ekki hjá þeim og eftirsjá á stundum. Hvernig gæti ung móðir sem deyr frá börnum sínum  glaðst yfir örlögum sínum, eða fagnað með þeim sem ættu að vera að taka á móti henni. Gleðifundir segja margir í einlægum minningargreinum.  Ég þykist vita að margir verði ósáttir við þessi orð mín. Ég vil samt minna á að vinkona mín sem kvödd var í fögru veðri í dag, trúði því sem Ritningin segir, að Frelsarinn komi á sínum tíma og með mætti skaparans sem allt skapaði, kalli fram þá sem sofa í gröfum, jafnvel þó liðin séu þúsundir ára og þeir séu löngu orðnir að dufti, að jörðu skaltu aftur verða. Guð hefur óbrigðult minni. Ekkert gleymist. Ef sumir geta trúað að jörðin og lífið hafi byrjað með „stórum hvelli“ afhverju ætti þá að vera erfiðara að trúa að Guð hafi kallað það allt fram með orði munns síns og muni gera það aftur á efsta degi. Ef hann sagði það, hví þá að efast um það. Ég kaus að sleppa hjátrúnni og dulrænu áhugamálunum á sínum tíma. Ég kynntist m.a. Unni sem sýndi mér sanna „ávexti“ hreinnar trúar á Guð.  Ég hef séð ýmsa ávexti hjá ýmsu fólki, en enga betri en þessa. Ég ætla að trúa eins og elskuleg trúsystir mín gerði og hlakka til að sjá hana á ný, heilbrigða, unga og fallega með hreint og falslaust bros sem öllum vildi vel. Já mættu allir sem hana þekktu endurskoða líf sitt og trú og kjósa orð Guðs eins og það er en ekki samsafn eigin hugmynda og  mannasetninga eins og svo vinsælt er nú á dögum. Ég bið þess að fólk eins og hún megi verða fleirum leiðarljós. Guð blessi minningu sanntrúaðrar konu.

Fyrirgefningin og krossinn

Krossinn og fyrirgefningin 

Eitt það erfiðasta sem mannskepnan glímir við er að kunna að fyrirgefa.  Eða hvað haldið þið. Finnst þér auðvelt að fyrirgefa allt mögulegt sem þér er gert á móti skapi, eða ef þú  ert særð eða særður.

Vissulega er auðveldara fyrir þá sem sjá sig sem kristna einstaklinga og trúa einlæglega á Guð, vissulega er auðveldara fyrir slíka að skilja hvað fyrirgefning snýst um og um leið að fyrirgefa öðrum rangsleitni þeirra, eða hvað????    Hvað þýðir krossinn fyrir okkur ? Hve sterk er sú fyrirmynd að fyrirgefningu sem við sjáum þar?Ungur hermaður var í seinni heimsstyrjöldinni á vígaslóðum í Ítalíu og stökk ofaní skotgröf rétt á undan banvænu kúlnaregni. Þarna sem hann var, reyndi hann af öllum mætti að grafa sig dýpra niður í holuna til að fá meira skjól.  Í örvæntingarfullum hamagangi  við að grafa og róta burt moldinni með berum höndunum, fann hann allt í einu silfurkross í hendi sér, sem einhver annar hermaður hafði týnt í sömu skotgröf. Augnabliki síðar stökk annar maður niður í holuna hjá honum. Hermaðurinn með silfurkrossinn sá að þetta var herprestur og sagði með feginsrómi,  “mikið er ég feginn að sjá þig, hvernig færðu þennan til að virka”??  Já margir hafa gert þau mistök að halda að samkvæmt gamla testamentinu hafi fólk frelsast fyrir verk sín en svo að samkvæmt nýja testamentinu frelsist maðurinn  fyrir trú.  Ekki alveg rétt. Allir sem  eru frelsaðir eru það vegna trúar á fórnarverk Jesú. Allir frá Adam til Jóhannesar skírara voru frelsaðir með því að horfa í trú til krossins. Allir sem frelsast í dag , gera það vegna þess að þeir horfa til baka í trú til krossins. Allir frelsast  fyrir trú með því að halda fast í  þetta: Jóhannes 1. 29   „Sjá, Guðs  lamb sem ber synd heimsins.Þetta er svo einfalt. Við getum ekki frelsast án elskandi Föður. En hvernig förum við að því að elska hann.?  1. Jóhannesarbréf 4.19    Við elskum því að Guð elskaði okkur að fyrra bragði.Krossinn er sterkasta tákn um elsku Guðs til okkar, þar sem hann bað um fyrirgefningu til handa öllum mönnum, einnig þeim sem í taumlausri grimmd tóku líf hans.Pétur segir okkur að ef við viljum frelsast verðum við fyrst að iðrast.Ekki lagast það, er þetta ekki einmitt en eitt atriði sem manninum er svo erfitt?Hvers vegna þarf Guð að gera þetta svona erfitt ? Eða er það svona erfitt?   Og hvernig iðrumst við? Guði sé lof þá fáum við líka svar við því í Rómverjabréfinu 2.1-4¹Því hefur þú, maður, sem dæmir, enga afsökun hver sem þú ert. Um leið og þú dæmir annan dæmir þú sjálfan þig því að þú, sem dæmir, fremur hið sama. ²Við vitum að Guð dæmir þá með réttu sem slíkt fremja. ³Hyggur þú, maður, sem dæmir þá er þvílíkt fremja og gerir sjálfur hið sama, að þú munir umflýja dóm Guðs? ⁴Eða forsmáir þú hans miklu gæsku, þolinmæði hans og biðlund og lætur þér ekki skiljast að gæska Guðs vill leiða þig til afturhvarfs?Þá vitum við það, gæska Guðs leiðir okkur til afturhvarfs. Það er á krossinum  sem við sjáum gæsku Guðs birta.  Þar sjáum við  ást Satans á valdi og um leið VALD ástar Guðs. Krossinn er aðalhvatinn að sannri umbreytingu  og sinnaskiptum.  Steve Brown sagði sögu af  öðrum breskum hermanni í seinni heimsstyrjöldinni.    Sá hafði misst kjarkinn  og hugðist hlaupast á brott frá öllu saman. Í tilraun til að komast til strandar til að freista þess að ná í bát og komast yfir sundið til Englands, endaði hann með  að reika um í næturmyrkrinu, algerlega villtur.   Þá kom hann að einhverju sem honum sýndist vera skilti eða vegvísir. Þar sem myrkrið var svo svart, klifraði hann upp staurinn  til að lesa hvað þar stæði.Er hann kom upp kveikti hann á eldspítu og fann sjálfan sig horfa beint á andlit Jesú. Hann gerði sér grein fyrir að þetta var enginn venjulegur vegvísir heldur eitt af þessum trúarlegu skiltum við þjóðveginn. En það var þá sem hann mundi hver hafði dáið fyrir hann. Hver hafði haldið út, og aldrei snúið við. Næsta dag var þessi hermaður aftur komin til sinna stöðva. Við ættum að minnast þess sem lesa má í Hebreabréfinu. 12: 2-3.  Beinum sjónum okkar til Jesú, höfundar og fullkomnara trúarinnar. Hann leið með þolinmæði á krossi og mat smán einskis af því að hann vissi hvaða gleði beið hans og hefur nú sest til hægri handar hástóli Guðs. ³Virðið hann fyrir ykkur sem þolað hefur slíkan fjandskap gegn sér af syndurum, til þess að þið þreytist ekki og látið hugfallast.Það er krossinn sem gefur kraftinn til að fyrirgefa.    Velska skáldið  og lærifaðirinn Georg Herbert sagði: “Sá sem getur ekki fyrirgefið öðrum,   brýtur niður brúnna sem hann verður sjálfur að fara yfir”.

Hvernig er þá hægt að fyrirgefa öðrum sem hafa hugsanlega sært okkur djúpu sári?  Ef við stöndum í skæru ljósi atburðanna á Golgata, verður óhreinleiki okkar eigin persónuleika óþægilega skýr og augljós. Það gefur okkur betri yfirsýn yfir þá staðreynd að Jesús hefur fyrirgefið okkur svo óendanlega mikið. Þegar við í sannleika áttum okkur á hve fullkomlega  Guð hefur leyst okkur endurgjaldslaust undan  fjallháum syndahaug, þá verða syndir annarra gagnvart okkur óttalegar þúfur.

Í Matteus 18. kafla segir Jesú dæmisögu, sem margir þekkja vel, um þjón sem konungur nokkur sýndi miskunn og gaf upp skuld, sem var þó býsna stór. En þjónninn aftur á móti sýndi samþjóni sínum enga miskunn vegna smáskuldar og lét varpa honum í skuldafangelsi. Í þessum sama kafla segir frá því er Pétur spyr sérstakrar spurningar. ²¹Þá gekk Pétur til hans og spurði: „Drottinn, hve oft á ég að fyrirgefa bróður mínum ef hann misgerir við mig? Svo sem sjö sinnum?“
²²Jesús svaraði: „Ekki segi ég þér sjö sinnum heldur sjötíu sinnum sjö .” Dr. Alexander Dejong sagði: Að fyrirgefa einhverjum felur í sér  3 þætti.1.      Það þýðir að þú sleppir réttinum til að slá til baka.  Maður hafnar lönguninni til að gjalda illt umtal með illu umtali, og slæmri framkomu með verri framkomu. 2.     Það þýðir að maður setur í stað biturleika og reiði,  góðvilja og kærleika sem velur að stuðla að velferð fremur en skaða mótaðilans. 3.     Það þýðir að sá sem fyrirgefur tekur ákveðin skref í átt til þess að byggja upp heilbrigð og vinsamleg.samskipti Eftir Borgarastríðið í Ameríku forðum heimsótti  Robert Lee konu sem bjó Kentucky. Hún sýndi honum leifar af gömlu merkilegu tré sem staðið hafði í ótal mörg ár framan við húsið hennar. Hún gréti beiskum tárum vegna þess mikla skaða sem gamla tréð hafði orðið fyrir  vegna skothríðar stríðandi fylkinga. Hún bjóst við að herforinginn mundi bölva norðanmönnum  eða fordæma þá harðlega fyrir skemmdirnar, eða allavega láta í ljós samúð gagnvart henni vegna missis hennar.. Lee þagði smástund en mælti síðan hlýlega:   “Höggðu það niður, mín kæra frú, og gleymdu því”Að fyrirgefa í sannleika, þýðir að kjósa að gleyma.  Clara Barton, stofnandi ameríska Rauða krossins, var minnt á það eitt sinn að einhver hafði gert henni mikinn og illan óleik nokkrum árum áður. En hún lét eins og hún hefði aldrei heyrt um þennan atburð.” Manstu þetta ekki”? spurði vinur hennar.“Nei, svaraði hún, “ég man greinilega eftir að hafa gleymt því”.

Vissulega er krossinn ekki falleg mynd, en það er syndin ekki heldur. Þegar við veltum fyrir okkur  harmleik krossins þá skulum við minnst þess að það eru okkar hræðilegu syndir sem ollu því öllu.

Ekki einasta kennir krossinn okkur um óendanlega stórkostlegan kærleika Guðs, en minnir okkur jafnframt á hve syndin er andstyggileg í augum Guðs. Saga er til um  lögregluþjón í Englandi sem kvöld eitt heyrði í barni sem hágrét. Hann gáði og fann lítinn dreng sem sat á dyraþrepi. Með tárin streymandi niður kinnarnar kjökraði drengurinn að hann væri týndur og bað lögreglumanninn að hjálpa sér að komast heim. Lögreglumaðurinn settist hjá drengnum og spurði hvort hann vissi heimilisfangið.. Sá litli hristi höfuðið. Lögreglumaðurinn hóf að telja upp ýmis götunöfn, verslanir og hótel í hverfinu, en án árangurs. En svo mundi hann eftir  þekktri kirkju með stóran hvítan kross sem gnæfði yfir nágrennið á hæð skammt frá. Krossinn sást þaðan sem þeir sátu. Lögreglumaðurinn benti barninu á krossinn og spurði: “ Býrðu einhverstaðar nálægt þessum stað?” Drengurinn leit upp eitt augnablik og það birti yfir litla andlitinu. “já, þarna er það, farðu með mig að krossinum. Þá rata ég heim ”.  Krossinn er ennþá upphafspunkturinn á leið heim fyrir týnd börn Guðs.  Jóhannesarbréf 3.23.Og þetta er hans boðorð að við skulum trúa á nafn sonar hans Jesú Krists og elska hvert annað, samkvæmt því sem hann hefur gefið okkur boðorð um.    

Hættan við að útþynna sannleikann.

Árið 2002 vann krabbameinssjúklingur að nafni Georgia Hayes mál fyrir bandarískum dómstóli og fékk 2,2 milljarða dala. Málinu var stefnt gegn fyrrum lyfsala hennar, Robert R. Courtney. Glæpurinn? jú hann hafði þynnt út krabbameinslyfið hennar með vatni. Þetta gerði hann í þeim tilgangi að græða eins og allir geta ímyndað sér.  Afleiðingin fyrir sjúklinginn varð  sú að hún missti af tækifæri til að fá sem bestan bata vegna  lélegra verkana lyfja sem lyfjafræðingurinn gráðugi hafði þynnt út. Þessa iðju hafði hann stundað í meira en áratug og þar með haft óbætanleg áhrif á líðan og líf um 4200 sjúklinga. Þessi 48 ára gamli, 5 barna faðir situr  nú inni næstu 30 árin. Hvílík sóun á hlutverki og lífi eins manns sem notaði kunnáttu sína til að vinna ill verk, allt til að græða.

En þetta blogg á ekki að fjalla um lyfjanotkun eða lyfjasölu, þó margt megi skrifa um það. Nei mig langar til að beina sjónum okkar að Ritningunni. Hafið þið tekið eftir hve tilhneigingin til að þynna hana út er orðin rík meðal allra sem einhvers mega sín og hafa áhrif?  Hafið þið tekið eftir hvað Satan , með sinni lymskusnilli, er búin að fá í gegn undanfarna  áratugi? 

 Í dag getur að líta marga kristna, eða sem vilja kalla sig svo, sem eru orðnir illa  siðferðislega veiklaðir vegna útþynningar  kristinnar trúar. Þau fá rétt svo nægan skammt af fræðslu og ýmiskonar  föstum siðareglum og athöfnum á kirkjunnar vegum, til að halda sig hólpin og í góðum málum. Þekkingin á Guðs orði er ekki í tísku og því lítil sem engin, og skilningur því enn minni.

Ég vinn með fólki og þar af leiðandi hef  ég í gegn um árin séð og fundið þann mikla mun á fólki sem á lifandi trú og því sem telur sig í góðum málum með sína "barnatrú". Hvernig var það annars, talaði Páll postuli ekki um að leggja niður barnaskapinn þegar aldur segði til um það?   Við höfum séð tilburði kirkjunnar til að gera lítið úr alvarlegum áburði á menn sem eiga að gæta "sauðanna".        En er það nokkuð undarlegt? Ef Háskólinn er leiðandi í að vera "nútímalegur" og "vísindalegur" og guðfræðideildin ber keim af því er þá von til að frá henni komi kennimenn sem bera í hjarta sanna auðmýkt og trú á skapara sem ekkert er hulið?  Ef í kirkjunni eru sjúkir einstaklingar sem eru ekki færir um að rísa undir trausti, þá verður kirkjan sjálf sjúk að innan og spillt. Hvar er sönn syndajátning og iðrun? Er það eitthvað sem á ekki við í dag?     Ég hef ekki séð í allri Biblíunni að það færi einhvertíma úr tísku að játa misgjörðir og leita til Guðs um hreinsun og fyrirgefningu.                 Á það virkilega helst við um þá sem hafa ratað inn á ógæfubrautir fíkinnar að finna lifandi trú og gefa Guði hjarta sitt og kannast við Jesú Krist?   Eru þeir sem hlotið hafa akdemiska menntun svo hrokafullir að þeim sé varla við bjargandi?  Satan  byrjaði á að rugla fyrstu mannverurnar með því að útþynna sannleika Guðs og snúa útúr honum, þegar hann sagði " vissulega munuð þið ekki deyja". Við eigum öll að deyja og við fyllingu tímans mæta gjörðum okkar og þeirri uppskeru sem við sáðum til. En okkur bauðst milligöngumaður, Jesú, sem dó til að við þyrftum ekki að mæta ein afleiðingum gjörða okkar, því þá værum við glötuð að eilífu. Hann er einn fær um að gera okkur hrein og fjarlægja óhreinindi synda okkar. Hann sem er vegurinn, sannleikurinn og lífið.    Já hvar er trú kirkjunnar manna, er hún orðin svo þunn hjá mörgum að það hreifir ekki við fólki nema til að fá það til að fljóta rólega og ómeðvitað að feigðar ósi? Hversu margir trúa að Kristur hafi sagt satt þegar hann sagðist koma aftur? Hvernig hafa prestar margir kosið að túlka það? Þynnt það út sem ævintýri eða líkingu? Hverju á þá að trúa? Jarðskjálftinn á Haíti telst hafa drepið um 230.000 manns. Líklega verða það miklu fleiri því líf margra eru rústir einar og glæpir og illmennska bæta við tjónið og notfæra sér neyðina.    Mesti skaðinn var vegna hruninna bygginga. Hversvegna?. Vegna þess að svo margir byggingaverktakar þynntu út steypuna með sandi og hirtu ekki um að setja löglega styrkingu í uppistöðuveggi. Spámenn gömlu tímanna spöruðu ekki stóru orðin þegar kom að því að tyfta hrokafullan lýðinn eins og lesa má í 13.kafla Esekíels.   ¹⁰Þeir hafa blekkt þjóð mína með því að boða heill þar sem engin heill var. Væri veggur reistur kölkuðu þeir hann. ¹¹Segðu við þá sem kalka: Þegar steypiregn kemur, haglél dynur og stormur skellur á honum ¹²og veggurinn er hruninn, munu menn þá ekki spyrja ykkur: Hvar er nú kalkið sem þið kölkuðuð með?  

 Þó hér sé ekki verið að tala um byggingarverktaka á Haíti eða annars staðar þá er verið að tala um vandamál sem enn hrjáir fólk. Vandamál þar sem óheiðarleiki og útúrsnúningar, hroki og sjálfumgleði eru orðin sjálfsögð og viðurkennd persónueinkenni.  Heimurinn er að breytast ört og við eigum eftir að undrast yfir mörgu. En því miður eins og við höfum séð, þá hlustar maðurinn ekki á aðvaranir nú fremur en á dögum Nóa. Maðurinn er ekki fremur fyrir það gefin að iðrast í dag, heldur en þegar Kain framdi ódæðisverkið á bróður sínum forðum. Hver þekkir þá sögu í dag nema sem óljósa og kannski ruglingslega frásögn um mismunandi fórnir.  

             Kain "þynnti" út sína fórn og taldi hana "fullgóða" rétt eins og byggingarverktakarnir steypuna og lyfjafræðingurinn krabbameinslyfið. Þegar maðurinn treystir á eigið ágæti og þakkar sjálfum sér allt.  Telur menntun sína og ágæti hafið yfir allt sem kallast gæti andlegur þroski og trú. Við hverju er þá að búast? Vona að þið sem lesið Guðs orð tjáið ykkur. Þið hin sem viljið ekki neitt með Guð hafa. Þið hafið þetta frjáls val og megið eiga það í friði. Hann neyðir engan til að trúa, svo einfalt er það.

Voru lög brotin?

Umræða undanfarinna daga getur auðveldlega ært óstöðugan, já í raun hvern sem týnir sér í henni. Hver eftir annan stígur fram og lýsir yfir "lítilli" ábyrgð eða bendir á aðra, menn eða flokka, ráðherra og valdahópa. Þetta er allt saman mjög mannlegt. Frá upphafi hefur maðurinn haft þessa tilhneigingu að kenna helst öðrum um.  Adam reyndi að kenna Guði um þegar þau hjón völdu að óhlýðnast skapara sínum. En það vekur athygli mína hve margir sega sem svo ,"ég hef ekki brotið nein lög" eða ekki voru nein lög brotin svo við vitum.  Skelfilegt að heyra svona en undirstrikar hve langt við erum komin frá siðferðagildum kristinnar trúar. Eitt af því sem Jesús sagði var þetta: Jóhannesarguðspjall 14: 15  "Ef þér elskið mig munuð þér halda boðorð mín".Takið eftir að Jesús talar hér eins og sá sem valdið hefur, hann er Guð, hann sagði það skýrt í Mattheusi 28. 18 "allt vald er mér gefið á himni og jörðu" og hann sýndi einnig að hann hafði vald til að fyrirgefa syndir sem er jú í Guðs hendi , sjá Markús 2:10 "En til þess að þið vitið að Mannssonurinn hefur vald til að fyrirgefa syndir á jörðu," og svo sagði hann lama manninum að taka rekkju sína og ganga á brott. Við sem höfum unnið við fatlaða, vitum vel að svona gerist ekki bara rétt sí svona. Jesús hafði þetta vald, hann var Guð meðal manna til að leysa þá frá launum syndarinnar, sem er eilífur dauði. Án hans höfum við enga von um eilíft líf. Við sjáum svo margt í dag sem skapraunar okkur og vekur reiði. Það er vatn á millu óvinar Guðs og manna. Hann vill að við séum upptekin við að ergja okkur út í óréttlæti og græðgi annarra. Sá óvinur vill að við segjum þeim stríð á hendur og leitum hefnda og refsinga.  En hvað sagði Kristur í Lúkasi 6. kafla frá 24. versi? "²⁴En vei yður, þér auðmenn,
því að þér hafið fengið yðar skerf. ²⁵Vei yður, sem nú eruð saddir, því að yður mun hungra.
Vei yður, sem nú hlæið, því að þér munuð sýta og gráta.  ²⁶Vei yður, þegar allir menn hæla yður því að eins fórst forfeðrum þeirra við falsspámennina.  ²⁷En ég segi yður er á mig hlýðið: Elskið óvini yðar, gerið þeim gott sem hata yður, " Þetta er það erfiðasta sem við gerum og við viljum helst ekki hlusta á þessi orð Krists, svo skýr sem þau eru. Mörg vitur orð og ráð má finna í Orðskviðunum og þessi eru góð til íhugunar."Orðskviðirnir 16:1 Fyrirætlanir hjartans eru á mannsins valdi en svar tungunnar kemur frá Drottni". Og  18: 6 Orð heimskingjans valda deilum, munnur hans býður höggunum heim.  einnig er athygli vert að lesa  23:1 2 Þegar þú situr til borðs með valdhafa gættu þess þá vel hvern þú hefur fyrir framan þig." Það er ekki alltaf allt sem sýnist og mörgum er ekkert heilagt í dag, að mæla lygi þykir bara sjálfsagt, stundum sagt að verið sé að hagræða sannleikanum. En ég hef ekki séð neins staðar í Guðs orði að hægt sé að "hagræða" sannleika. hann er annaðhvort sannleikur eða lygi.  Í Orðskviðunum 29.12 segir; "þegar valdhafinn hlýðir á lygaorð verða allir þjónar hans sekir." Orð sem vert er að athuga vel.  Ég tel að þeir sem eingöngu horfa á sjálfa sig sem afkomendur apa og sjá Guðs orð sem svona merkilegt rit en ekki sannleika og tilvísun í Guðs lög, þeir týnast í blekkingum heimshyggjunnar. Þeir hrokast upp og glata sýninni á réttlæti og heiðarleika. Við erum öll sek um brot á boðorðum Guðs, dag hvern ef eitthvað er, ef við ættum ekki Jesús að sem milligöngumann og réttlæti í stað synda okkar, værum við að eilífu glötuð. En þá verðum við að muna eitt. Hans er að dæma, ekki okkar. Hann mun sjá til þess að réttlætið nái fram að ganga. Ég er ekki að segja að við eigum ekki að reyna að ná til þeirra sem órétt frömdu og töpuðu sér í græðgi og ásókn eftir "vindi og hégóma", en ef við töpum okkur í reiði og gleymum kristnum gildum þá erum við ekkert betri en þeir sem tóku mestan þátt í hrunadansinum.  Sumir kunna að sýna andlit sem viðrist iðrast og við sáum frægan golfara sýna mikla iðrun í beinni útsendingu. Nú er sagt að frægt íþróttafyrirtæki sem hefur styrkt hann hafi haft hönd í bagga með að reisa ímynd hans við og það síðasta er víst myndband sem sýnir Tiger stara í myndavélarnar og hlusta á rödd að "ofan" þar sem faðir hans, sem er löngu dáinn, er að lesa honum pistilinn. Smekklaust ef ekki glæpsamlegt ef satt er. En fjölmiðlarnir eru duglegir við að ýta undir andatrú, sem er í algjörri andstöðu við Guðs orð. Sagt er að eiginkona þessa fræga manns sé við það að gefast upp á að vinna í endurreisn hjónabandsins og hafi reiðst mjög við þetta útspil styrktaraðilans. En svona er heimurinn í dag. Ef þeir vilja halda áfram að græða og halda úti ímynd, þá er ekkert heilagt fyrir þeim, ekkert.  Allt sem kitlar eyrun og blekkir fólk enn meira er ausið yfir mannkynið í gegn um skjáinn. Í síðara Tímóteusarbréfi talar postulinn Páll um komandi tíma og ættu allir að lesa 3 kaflann en í 4. kaflanum stendur þetta m.a."³Því að þann tíma mun að bera er menn þola ekki hina heilnæmu kenningu heldur hópa að sér kennurum eftir eigin fýsnum sínum til þess að heyra það sem kitlar eyrun. ⁴Þeir munu snúa eyrum sínum burt frá sannleikanum og hverfa að kynjasögum.  Er þetta ekki eitt aðalmeinið í okkar heimi núna? Menn hafa horfið frá sannleika og heiðarleika og telja jafnvel barnaskap og einfeldni að skoða sjálfa sig í spegli Guðs orðs. Munið þið eftir þessum manni í Mattheusi 19. kafla.?

¹⁷Þegar Jesús var að leggja af stað kom maður hlaupandi, féll á kné fyrir honum og spurði hann: „Góði meistari, hvað á ég að gera til þess að öðlast eilíft líf?“
¹⁸Jesús sagði við hann: „Hví kallar þú mig góðan? Enginn er góður nema Guð einn. ¹⁹Þú kannt boðorðin: Þú skalt ekki morð fremja, þú skalt ekki drýgja hór, þú skalt ekki stela, þú skalt ekki bera ljúgvitni, þú skalt ekki pretta, heiðra föður þinn og móður.“
²⁰Hinn svaraði honum: „Meistari, alls þessa hef ég gætt frá æsku.“ ²¹Jesús horfði á hann með ástúð og sagði við hann: „Eins er þér vant. Far þú, sel allt sem þú átt og gef fátækum og munt þú fjársjóð eiga á himni. Kom síðan og fylg mér.“ ²²En hann varð dapur í bragði við þessi orð og fór burt hryggur enda átti hann miklar eignir. ²³Þá leit Jesús í kring og sagði við lærisveina sína: „Hve torvelt verður þeim sem auðinn hafa að ganga inn í Guðs ríki.“

 Mér dettur ekki í hug að halda því fram að þeir sem eru ríkir og valdamiklir eigi ekki aðgang að Guðsríki í fyllingu tímans. En það er ekki okkar að dæma, okkar er að fara eftir því sem Jesú kenndi okkur, að biðja fyrir þeim og já elska óvini okkar. Jesú er eina örugga fyrirmyndin til að byggja á. Hann elskar án þess að dæma, hann læknar án þess að fara í manngreinarálit. Þeir sem eru og hafa verið að týna sér í þessu lífsgæða kapphlaupi eru ekki öfundsverðir, því þeir eru týndir í þessum heimi. þeir þarfnast bæna okkar ekki síður en þeir sem þola hungur og skort. Hættum að skemmta óvininum og eyða löngum tíma í að býsnast. Skoðum okkur sjálf og hjálpum þeim sem verst hafa orðið úti með öllum hætti. Sýnum stillingu og verum varkár í orðum. Ég sjálf þarf að taka mig í gegn og hætta að ergja mig, ég ákveð hér og nú að gefa þetta mál sem ég hef  enga stjórn á, í hendur Guðs og fel honum lausnina. Það eru að koma breyttir tímar og hlutir sem marga órar ekkert fyrir. Meyjarnar fimm sem höfðu ekki olíu á lömpum sínum, sinntu ekki því sem sinna þurfti og urðu of seinar að átta sig. Þær misstu af brúðkaupi lambsins. Hvað þýðir það fyrir okkur? Skoðum það nánar leitum svara hjá Guði sjálfum og í Orði hans. Guð blessi okkur öll.

 

 

 

 

 

 

 

Rómverjabréfið 5. kafli

¹⁷Ef misgjörð hins eina manns leiddi til þess að dauðinn tók völd með þeim eina manni, hve miklu fremur munu nú þeir sem þiggja hina ómælanlegu gjöf náðar og sýknunar fá líf og ríki vegna hins eina, Jesú Krists.
¹⁸Allir urðu sekir vegna afbrots eins. Svo verða allir sýknir og öðlast líf sakir þess fullkomna verks sem einn vann. ¹⁹Allir urðu syndarar vegna óhlýðni eins manns. Eins verða allir lýstir sýknir saka vegna hlýðni hins eina.

Nýtt ár 2010

Gleðilegt ár kæru landsmenn og bloggvinir. Ég sit hér á næturvakt og hlusta á hrotur elstu borgara landsins, sem sumir hafa ekki hugmynd um né kæra sig kollótt um hvaða dagur eða ár er komið. Þau hafa mörg hver stigið inn í sinn eigin heim sem hjálpar þeim sumum til að þurfa ekki að horfast í augu við miskunnarlausan veruleika, þar sem líkamlegt þrek og heilsa er tekin að bila og vitundin um það gæti orðið næst óbærileg. Ég er búin að segja öldnum bónda  um það bil 6 eð 8 sinnum að hann eigi ekkert erindi á fætur, enn sé hánótt, en hann þarf að telja rollur eða eitthvað annað álíka merkilegt og trúir trauðla að það sé nýársnótt og tími til að sofa.  Margir spyrja , hvernig verður þetta ár? Hvaða eldfjall mun gjósa? Hve margir verða gjaldþrota? Sumum finnst að þeir sem komu okkur, venjulega daglaunafólkinu og öryrkjum, í þessar erfiðu aðstæður, eigi skilið að verða gjaldþrota. Það örlar á dálítilli hefndargirni, smáreiði og sárindum. En málið er bara það að ekkert okkar græðir neitt á því að þeir sem voru "ríkir" verði gjaldþrota. Meira að segja er það mjög bagalegt í sumum tilvikum því þá hverfa um leið fyrirtæki sem skapa dýrmæta atvinnu. Það er bara svoleiðis.  Auðvitað eiga þeir sem höguðu sér af algerri græðgi og ábyrgðarleysi að standa eða falla með gerðum sínum og svara til saka. En það hjálpar okkur hinum lítið að illa fari fyrir þeim að því marki að þeir sitji slippir og snauðir eftir. Þeir eiga líka börn og fjölskyldur og hvað gagnast það okkur þegar slíkt fólk þjáist vegna alls sem á undan hefur gengið. Vissulega má fólk fara að slá af og hætta sukki í ofurlífsgæðum og lúxusferðum til fjarlægra landa, til að þamba kampavín og skoða fræga liðið. En við erum ekkert bættari með að ergja okkur á því hvort þetta fólk fær makleg málagjöld.  Vonandi verður hægt að fá eitthvað til baka í verðmætum og vissulega þarf að fella dóma. Við sem höfum hert sultarólina og verðum að herða enn meir á þessu ári, við þurfum að horfa upp og fram, treysta á Guð og muna að hann varaði við þessum örðugu tíðum í sinni helgu bók. Það hlýst alltaf ógæfa af því að gína yfir og sópa að sér meiru en maður þarf. Græðgin er afkvæmi Satans og fallina engla hans. Hann vildi komast jafnfætis sjálfum skapara heimsins, sóttist eftir að ná völdum yfir æðsta sköpunarverki hans hér, manninum, og tókst það allavega, en aðeins skamma stund. Því hjá Guði eru þúsund ár sem einn dagur og hann er þolinmóður og gæskuríkur. Hann leyfir manninum að rasa út í þessu ferðalagi og reka sig á. Við höfum frjálst val um hvaða húsbónda við hlýðum. Vissulega er óhugnanlegt að sjá hve sterkt húsbóndavald hins illa er. Já það dregur nær  uppgjöri á milli góðs og ills. Það verður ekki endilega 2012, en mikið hefur sá illi valdhafi á jörðu, Satan, gaman af því að leiða fólk á asnaeyrunum eftir allskonar slíkum kenningum til að leiða athygli þess frá orði Guðs og því sem það hefur að segja um endalok tímana. Höfðingi þessa heims, eins og Kristur kallaði hann, veit að hann hefur nauman tíma og hann gengur eins og öskrandi hungrað ljón um þennan heim til að afvegaleiða eins marga og hann getur áður en Guð stöðvar hann að lokum. Meðulin sem sá örvæntingarfulli "útrásarvíkingur" og fallni engill notar eru margvísleg. Eiturlyf og áfengi eru meðal þeirra áhrifaríkustu til að brjóta niður sköpunarverk Guðs. Græðgin spilar sterkt inn í þessa hernaðaraðferð, auðvelt að ánetjast henni hvenær sem er. Hvar verðum við í lok þessa árs? Verðum við búin að temja okkur að vera hamingjusöm þrátt fyrir skort? Lærum við að þakka fyrir hvern dag sem okkur gefst án heilsubrests eða áfalla? Munum við læra að sjá upp fyrir erfiðleikana og upp í ljósið? Ég vona það fyrir okkur öll. Síðustu fréttir sem ég fékk við lok ársins voru þær að kona á besta aldri, og sem tengdist mér, væri látin. Ég varð ekki hissa. Hún var ein þeirra sem varð áfengi og lyfjum að bráð. Nú er hún öll og of seint að snúa við. Ung börn munu syrgja og spyrja, hvers vegna hún mamma, sem eitt sinn hugsaði svo vel um okkur? Munu þau varast að lenda í sömu gryfjunni. Ekki ef þau hafa ekki Guð til að treysta á. En það er bara verið að ryðja honum út úr skólakerfinu, það má ekki kenna fólki að treysta á hann. Guð er ekki í tísku. Allt þetta sá himneskur faðir okkar fyrir og Kristur sagði: "mun mannsonurinn finna trúna á jörðu,þegar hann kemur aftur"?Nei, Jesú minn, þú munt ekki finna marga á lífi sem trúa þegar þú kemur, og það veistu. Ekki fremur en að þjóðin þín sem átti spámenn sem sögðu fyrir um komu þína, tók  svo ekki á móti þér, þegar þú komst nákvæmlega á þann hátt sem sagt var fyrir, löngu áður.  Þú kemur ekki í einkaþotu þegar þú kemur aftur, þú munt koma í skýjum himins og það mun ekki fara fram hjá nokkrum manni. ekki heldur þeim sem voru og eru á móti þér. Ég ætla að horfa upp á þessu ári og vona á þig Kristur.

Gleðilegt nýtt ár?

Verð að vígja nýja þráðlausa lyklaborðið sem maðurinn minn gaf mér í jólagjöf. Honum finnst ég eigi að skrifa miklu meira stundum og vildi gera mér það léttara með þessu fína lyklaborði sem ég get setið með og það er lagað að höndunum, betur en þau gömlu sléttu hefðbundnu. Ég verð að viðurkenna að það er ólíkt léttara að slá inn á þessu borði. Gott að eiga góðan mann;). Hvað skyldi nýja árið bera með sér? Við erum að vísu ekki að "henda" út gömlu fólki eins og norsararnir með uppsögn eldgamalla húsaleigusamninga, en erum við ekki að gera næsta ókleyft fyrir margt eldra fólk að framfleyta sér? Það var heldur ekki gleðilegt að heyra um alla þá sem leita þurftu til hjálparstofunar og slíkra fyrir jól. Fólk með krumpaða sál og dapurt geð. Einhverntíma á næsta ári munu einhverjir af þeim hætta að borga af himinháum lánum og láta börnin sín heldur hafa nóg að borða.   Og einhverjir munu gefast upp. Hvað geta stjórnvöld gert þá? Hversvegna þarf að skera niður hjá þeim sem eru neðst í píramítanum og hafa rétt varla til hnífs og skeiðar, en á sama tíma er eytt stjarnfræðilegum upphæðum í allskonar óþarfa og flottræfilshátt í yfirbyggingu ríkisbáknsins?  Þar sem ég vinn er okkur gert að spara allavega 10 milljónir. Sem þýðir að við verðum að fara varlega í hvað marga svampa við notum til að þrífa fólk eftir salernisferð. Við verðum að spara hanskanotkun og nota sem mest þessa þunnu sem eru eins og þeir sem fylgja með í hárlitunar-pökkum. Handþurrkurnar eru breyttar, orðnar úr stífara bréfi sem dregur miklu minni raka í sig og eru ekki góðar til að þerra með eftir þvott. Já það verður að spara víða, en ég efast um að mikill sparnaður verði þegar verri vara er notuð. Ég held að það eyðist bara meira af henni. Ég vona samt að okkur takist að fylgja þessu eftir og leggja okkar lóð á vogaskálarnar.

Nú má ég til með að leita uppi gamalt morgunblað frá 21. des og lesa greinina "Guð blessi Ísland", ég sá úrdrátt úr henni og vil endilega lesa restina.  Ég er svo sammála greinarritara að við erum syndug og höfum þverbrotið lög Guðs á öllum stöðum. Ég bendi á slóðina "endtime.net" og hvet alla kristna að lesa þær greinar sem þar standa. Þar eru merkileg skrif sem vísa til spádóma Biblíunnar um breytingar á lögum hér á meðal manna sem eru upprunnar úr páfagarði. Sumstaðar í heiminum eru þessi lög þegar farin að láta finna fyrir sér og flestir fylgja bara straumnum án þess að hugsa frekar um hvað sé að gerast. Það er ekkert skrítið að Kristur sagði að endirinn kæmi yfir fólk eins og þjófur á nóttu. Enginn sem hefur orðið fyrir innbroti og ráni hefur verið viðbúin slíku. Enginn býst við að komast ekki á áfangastað, þegar hann stígur upp í leigubíl. Enda væri slæmt að lifa sífellt í ótta um líf sitt. En heldur fólk virkilega að allt það mál sem skrifað er um inngrip Guðs í málefni jarðar í helgri bók sé bara ævintýri? Heldur fólk virkilega að Jesús hafi verið að bulla eitthvað út í loftið þegar hann varaði lærisveina sína við og talaði um mjög erfiða tíma? Já heldur fólk að Jesús sé bara ævintýri sem verði meira virði á Jólunum, svona til að minna fólk á að vera nú aðeins betra hvort við annað? Jesús sagði skýrt og klárlega að hann færi burt og mundi senda hjálparann, heilagan Anda, til okkar til að fræða okkur og upplýsa. Háðfuglunum tókst að skrumskæla mynd heilags Anda svo kyrfilega að fæstir vita hvað hann er í dag, eða til hvers hann kom eða frá hverjum. Við segjum að Jesús komi aftur að dæma lifendur og dauða, en enginn veit nákvæmlega hvenær. Sjálfur sagði Kristur þó að nema mætti líkingu af ýmsu, þegar koma hans nálgaðist. Postulinn Páll talar um ástandið í mannlegu samfélagi þegar endalokin  nálgast. Það má lesa í öðru bréfi Tímóteusar, 3. kafla. Sem betur fer veit enginn mannlegur nákvæmlega hvenær allt þetta mun eiga sér stað. Guð einn veit það. En jafnvel prestar kirkjunnar eru búnir að sveigja og beygja ritninguna svo að þeir láta sem ekkert sé að marka skýr skilaboð þessa texta. Þeir eru ábyrgir fyrir því að dagurinn sem talað er um í Biblíunni mun koma sem þjófur á nóttu yfir allt mannkyn. Þeir þora ekki að fræða fólk né vara það við á nokkurn hátt. Þeir kjósa að dansa eftir vilja fólksins og vera "til friðs" ekki tala um synd, né siðleysi. Nei bara vera "sætir og góðir" og segja "þetta er allt í lagi elskurnar" "Þið megið gera allt sem ykkur sýnist, meiða og særa hvert annað, þið þurfið ekkert að taka ábyrgð á gerðum ykkar, ekkert frekar en svokallaðir "útrásarvíkingar".  Eða þurfa þeir kannski að taka ábyrgð?  Mun veislan enda með ósköpum? Ekki getur það farið vel ef eitthvað er.  Við þurfum öll að standa skil á okkar í fyllingu tímans. EF við höfum ekki tekið á móti árnaðarmanni okkar , þeim sem Páll postuli talar um, ef við teljum okkur ekki þurfa að svara fyrir orð okkar eða gjörðir, já þá erum við í vondum málum. Aðeins Jesús getur hreinsað okkur með fórn sinni. EF við höfnum því, ja þá er það á okkar eigin ábyrgð. Þá mun dagurinn sem hanns snýr aftur verða skelfingardagur í stað fagnaðarfunda. Ég kýs að treysta Jesú, sama hvað hver segir. Ég hef ekki efni á því að hafna gæsku hans og náð. Ég er glötuð án hans. Hann sem sigraði dauðann og reis upp og sagði "ég er sannleikurinn og lífið" hann er sá sem ég treysi. Ekki eitthvert jarðneskt vald sem telur sig umkomið þess að breyta helgitíðum og lögum og setja nýja hvíldardaga í samræmi við siði heiðingja sem fórnuðu sólguðinum ungabörnum til forna. Nei ég vil heiðra þann dag sem Guð setti í upphafi og helgaði og sem stendur skýrum stöfum í ritningunni  í annari Mósebók 20. kafla. Dag sem aldrei hefur verið breytt frá Guðs hendi, aldrei. Guð segir fyrir munn postulans í Opinberunarbókinni, að ekki einum stafkrók megi breyta, engu og Kristur breytti engu, það voru menn sem ákvaðu að breyta helgidögum og setja sig á háan hest með því að hlýða mannasetningum framar Guðs boðorðum. Er nema vona að glundroði og örvænting ríki hjá mannanna börnum. Megi sem flestum gefast að kynnast Guði betur á nýju ári.

Dásmleg upplifun

Ég fékk óvænta gjöf frá elskulegri dóttur minni um daginn. Hún færði mér tvo miða á Frostrósartónleika, ég verð alveg orðlaus og klökk. Við hjónin fórum í gær og það var mögnuð upplifun. Auglýsendur segja að jólin byrji með Frostrósum. Ég get tekið undir að allavega meðan þessi stund varði, gleymdi maður öllu öðru. Ég vildi óska að þetta væri samt svona einfalt með jólin. Þetta á að vera friðarhátíð og gleðitími fyrir sem flesta.  Ég upplifi að ég vil bara komast í gegn um þessa ártíð án þess að hafa áhyggjur af því hvort jólagjafirnar falli öllum stóra hópnum af barnabörnum í geð, eða hvort ég geti haldið skemmtilegt mataboð með góðum mat fyrir börnin okkar sem eru sitthvor hópurinn. Maður vill gera vel og reynir og yfirleitt gengur allt upp en mikið vildi ég vera laus við þennan skammdegiskvíða og myrkur. Ég veit raunar að besta lausnin væri að  setjast niður með heilaga Ritningu og vera með Guði í íhugun um stund og þakka fyrir allt sem ég þó hef. Já það er það eina rétta. Málið er bara að þó að maður viti hvert á að fara, þá gefur maður sér oft ekki tíma til þess.   Ég á til dæmis þennan bjarta dagsljósa lampa sem á að hafa svo góð áhrif á heilann og vinna gegn þunglyndinu, ég bara kveiki svo sjaldan á honum, þykist ekki hafa tíma. Erum við ekki svolítið mikið svona, mörg okkar? Ég held ég taki í öxlina á mér og fari að hlusta á Frostrósir og hætti þessu skammdegistali.  Ég er rík og hef nóg af öllu þannig séð.  Hvers vegna að hafa áhyggjur af ógreiddum reikningum sem allt í einu breyttust í risareikninga? Ekki breytti ég þeim. Og þó svo að húsið mitt, sem við byggðum með ótalmörgum vinnustundum, sé kannski orðið verðminna en lánin, (þori ekki að gá) þá hvað með það?  Ég tek þetta ekki með mér þegar ég fer. Stundum langar mig til að einfalda allt og minnka í lífi mínu svo það sé ekkert til að hafa áhyggjur af. En svo sé ég að það er nú gaman að hafa pláss fyrir barnabörnin og leyfa þeim að gista stundum. Ég þekki fólk sem hefur flutt í Búmannaíbúðir og minnkað við sig og finnst oft vanta pláss fyrir gesti. Það ætti að vera sjálfsagt mál þegar byggt er fyrir eldri þegna landsins, sem enn geta séð um sig sjálfir, að gera ráð fyrir að þá langi til að fá yngstu börnin í fjölskyldunni í heimsókn öðru hvoru.      Vona að húsið mitt dugi fyrir mátulegri íbúð eftir nokkur ár og þessi þjóð sjái breytt viðhorf.       Ég vinn við að hlú að öldruðu fólki, sem flest átti stór hús eða góðar íbúðir, en nú þarf að sætta sig við að búa í einu herbergi með öðrum herbergisfélaga og fáa fermetra til ráðstöfunar. Er það svona sem við viljum launa fyrir ævistarfið þeirra?  Þeim líður ekkert of vel með þetta fyrirkomulag en láta sig hafa það og kvarta sjaldan.  Ég nýt mín best þegar ég er í vinnunni, því þá finn ég að ég get gefið af mér. Að strjúka yfir hár og vanga þess lífsreynda fólks sem man ekki stundum hvar það á heima, að glettast og spila létta tónlist, taka varlega dansspor og faðma brothættan líkama manneskju sem er búin að skila áratugum af vinnu og striti til að framfleyta sér og sínum. Þetta gerir mér líka gott því ég veit að það gerir mikið fyrir fókið  mitt að finna að við sem vinnum með því þykir vænt um það og gerum þetta ekki eingöngu launanna vegna. Launin vita allir sem vilja vita að eru skelfilega lítil . Ég hitti konu sem hefur lokið ævistarfi sínu við aðhlynningu eldri borgara og hún sagði mér að hún fékk rétt um 120 þúsund krónur útborgað af síðustu launum frá heilbrigðistofnuninni. Þá eru það strípuð laun án vaktaálags og búið að rífa skatta og gjöld af. Hvernig þætti sumum með "víkingablóð" í æðum að fá það í vasann, punktur?  Já Guð einn getur stöðvað þessa vitfirringu sem menn hafa skapað. Hann er sá sem hefur bent á þessar staðreyndir um hegðum mannsins og afhjúpar syndir okkar með björtu ljósi sannleikans. Hann sem er Vegurinn , sannleikurinn og lífið.

Fyrirgefning

Ég fékk óbeint löðrung  núna rétt áðan, í gegn um símann minn. Málið átti sér forsögu eins og flest annað. Ég vinn á við að hlynna að öldruðu fólki og líkar það vel. Vinnustaðurinn er um 25 mínútna akstur frá heimili mínu, nánar tiltekið í öðru bæjarfélagi á Suðurnesjum. Þegar ég hóf störf fyrir einu og hálfu ári var eitt af plús hlutunum sá að starfsfólki úr  mínu bæjarfélagi væri ekið til vinnu í leigubílum frá Hreyfli. Þetta var hið besta mál og flestir bílstjórarnir hinir almennilegustu menn. Einn er meira að segja líklega trúaður og var með biblíuvers límt á mælaborðið hjá sér. Ég var mjög sátt með það og við töluðum oft saman um daginn og veginn. Já mjög almennilegur maður í alla staði. En svo kom hrunið. Allur akstur var tekin af okkur í upphafi árs. Sjúkraliðar kærðu, þetta var inni í þeirra kjarasamningi. Þeir unnu málið og fengu akstur á ný. En enginn annar. Ég er félagsliði og þar með varð ég nú að sjá um minn akstur sjálf. Oft er ég á sömu vakt og stöllur mínar og það gerist því að ég fæ að sitja í hjá þeim og allt gott um það að segja.  En eitt sinn varð mér á í messunni. Kemur það ekki fyrir okkur stundum?  Ég gáði á vaktatöfluna og sá að bíll mundi fara til að sækja konu á næturvakt en ég átti að fara á morgunvakt. Ég hringdi og spurði stúlkuna á leigubílastöðinni hvort hann mundi kannski geta leyft mér að sitja í á leiðinni til að sækja næturvaktina. Það reyndist ekkert mál og ungur maður með bros á vör sagði að þetta væri í besta lagi, þegar ég spurði hann um leið og ég settist í bílinn.  Svo leið vaktin og leigubíll kom með konu á kvöldvakt og hinkraði við eftir mér sem kom út tvær mínútur yfir lokatíma vaktar. En hann hafði beðið um stund vegna þess að hann var fremur snemma í því og var orðin argur og pirraður á að þurfa að bíða eftir mér. Hann upphóf því  gagnrýni á meinta misnotkun mína á að fá að sitja í bílnum til baka. Ég reyndi að verja mig og sagði að ungi maðurinn sem ekið hefði með mig um morguninn hefði sagt að þetta væri ekkert mál. "Já hann hefur bara látið plata sig" svaraði hinn pirraði leigubílstjóri og var þungt í honum. Hann hélt áfram að argast yfir þessu og talaði um að hann hefði getað hugsanlega fengið túr strax eftir að hafa skilað af sér farþeganum í stað þess að bíða eftir mér.  Mér er spurn af hverju var hann að bíða eftir mér , fyrst honum bar engin skylda til þess að aka mér heim?  Fyrst þetta var svona mikið stórmál, hvað var hann þá að taka mig með?  Eftir smástund fór mér að sárna verulega og ég sagði honum að mér líkaði ekki þessi tónn og hann skyldi bara stöðva bílinn og setja mig út þarna á miðri leið. Ég kærði mig ekkert um svona ásakanir og leiðindi og hann skyldi bara reyna að fá sér þennan túr, ég sæi um mig sjálf og svo skellti ég hurðinni um leið og ég  fór út úr bílnum. Ekki af neinu svaka afli, en skellti samt. Hann skrúfaði niður rúðuna og "þakkaði" mér fyrir að eyðileggja bílinn sinn.      Ég svaraði sárreið til baka að ég hefði ekkert eyðilagt bara skellt hurðinni. Hann hrópaði þá um leið og hann fór "Guð blessi þig". Já það er nú svo. Hvað meinti hann með því?   Því framhaldið er ekki í samræmi við það.  Ég fékk manninn minn til að sækja mig og fór beint niður á skrifstofu þeirrar stofnunar sem ég vinn hjá. Ég var enn reið og sár, þó mest fyrir að vera  ásökuð um að reyna að plata saklausan mann til að taka mig með um morguninn. Ég hafði ekkert slíkt í huga og legg ekki í vana minn að plata fólk yfirleitt.  Ég ræddi við starfsmannastjóra sem skýrði fyrir mér að svona væri þetta, aðeins sjúkraliðar hefðu akstur, sem ég reyndar vissi, og einnig að það væri alfarið í valdi bílstjóranna hvort við hinar fengjum að fljóta með. Jú ég skildi það. Og líka það að sem sagt bílstjórarnir hefðu lokaorð um hvort þeir tækju aðra með sem vinna á téðum stað þegar þeir eru hvort sem er að aka með sjúkraliða.  Skömmu eftir að þessi leiðindaatburður átti sér stað hitti ég á umræddan bílstjóra og gekk að bílnum og rétti honum hönd til sátta og baðst afsökunar á að hafa skellt bílhurðinni í sárindum mínum. Hann tók vel í það og fór að útskýra málin og einnig það að þegar sjúkraliðar væru á vakt og fengju akstur þá væri allt í lagi að fá að vera með.  Ég sagðist gera mér grein fyrir því og þekkti vel reglurnar.  Ég stóð í þeirri meiningu að allt væri orðið gott á milli okkar og mér fyrirgefið, ekki síst eftir að hann hafði jú kastað á mig "blessun Guðs" við síðustu samskipti okkar. En núna, þegar veður er hættulega hvasst og ég á að fara á kvöldvakt ásamt tveim sjúkraliðum, sem fá akstur. Hvað gerist þá? Ég er ekki að ýkja, það komu aðvaranir í útvarpinu núna áðan um hvassviðri á Reykjanesbrautinni. Þá er nú gott að sitja í bíl með öðrum og hafa vanan bílstjóra. En þegar ég hringdi til að vita hvort ég mætti sitja í og hitti þá á þennan fyrrum "vin" minn, þá var svarið "nei". "Ertu að grínast"? spurði ég,"nei" svaraði hann.  Nú spyr ég hvar var þessi fyrirgefning og sátt? Ég tek það aftur fram að ég sagði ekkert dónalegt við hann, sparkaði EKKI í bílinn hans, ég sagði bara að hann skildi setja mig út og ná sér í túr. En svona er nú lífið. Hvað dugði að rétta fram hönd og biðjast afsökunar á sínum tíma. Hvað meinti hann með "blessun"sinni?        Og það segi ég satt að hann hefur ekki þurft að fyrirgefa mér nema einu sinni en eigum við ekki að fyrirgefa aftur og aftur, það sagði Kristur að minnsta kosti er hann svarði spurningu lærisveina sinna varðandi hversu oft þeir ættu að fyrirgefa. Hvað er þá fyrirgefning? Er hún bara í orði en ekki í verki? Hvernig fyrirgefum við í dag. Getum við fyrirgefið "hrunið"?  Getur það gert okkur betri?   Ég fer í vinnuna mína í dag á eigin bíl og bið Guð að vernda mig í vondu veðri. Ég bið Guð líka um að taka burt sárindin sem komu eftir þetta "neikvæða" símtal.  Nú þarf ég að geta fyrirgefið skort manns á raunverulegri blessun og fyrirgefningu. Aðeins Guð getur gefið mér vilja til þess, ég er ekki svo fullkomin að hafa það innbyggt.  Skammdegisþunglyndi gerir það ekki léttara, það er svo þunnur strengur sem heldur manni stundum uppi. En Guð huggar og gefur vit og vilja. Ég sendi ykkur öllum bestu óskir um vilja til að fyrirgefa náunga ykkar, aftur og aftur.

Lesið í Jesaja spámanni

Ég byrjaði daginn með að mála einn vegg bláan og sest nú niður við bloggið eftir að hafa lesið smávegis í Jesaja spámanni sem kom mér heldur betur til að hugsa. Þessi merkilegi spámaður sem 600 árum fyrir Krist spáði um Jesú, fæðingu hans, fórn hans á krossi og allt annað sem síðar kom svo fram nákvæmar en hægt er að hunsa eða láta sem skipti ekki máli. En mér kom einnig í hug að nú þegar í hönd fer sá tími sem margir týna sér í veraldlegu lífsgæðakapphlaupi, sækjast eftir að njóta allslags gæða sem kaupa má í búðum og halda hátíð mikla með tilheyrandi skrauti og íburði. Þá er því miður það innihald sem kristnir telja sig hafa gefið þessari ártíð oft varla nema á yfirborðinu. Jesús fæddist vissulega ekki á þessum árstíma og hvergi er minnst á það að halda eigi upp á fæðingu hans, en þessum sið var komið á og átti að vera sameiginlegur kristnum til að minnast fæðingar frelsarans. En það er eins og svo margt sem menn taka upp á og er ekki boðað af Guði né fyrir um mælt, það þynnist út og fer óneitanlega að hafa á sér yfirbragð hjáguðadýrkunar og græðgi. Mér er sama hvort við höfum "kókakóla" jólasveina eða druslulega íslenska  kotkarlasveina, allt er þetta óttalegur hégómi til þess eins að leiða athyglina frá hlutum sem raunverulega hafa gildi. Menn eru svo afvegaleiddir í trú og sannleika að varla er möguleiki að sýna þeim framá hvað heilög Ritning segir. Það stendur skýrt í þeirri bók, svo tekið sé dæmi, að dánir sofa, þeir fara ekki neitt, vita ekki neitt. Þeir sofa þar til er Guð vekur upp dána fyrir frelsarann sem kemur aftur í fyllingu tímans. Við viðurkennum þetta í trúarjátningu kirkjunnar, "Og mun þaðan koma að dæma lifendur og dauða", eru þetta meiningarlaus orð eins og svo margt annað sem nú er viðhaft?        Já það mætti skrifa langan pistil um þessi mál og margir mundu æsa sig upp og telja þetta ofsatrúaráróður. En það gerir ekkert til, ég hef fundið mitt traust á skapara mínum og treysti honum. En til fróðleiks og umhugsunar set ég hér beina tilvitnun úr áðurnefndum Jesaja. 

 Guð einn      ⁶Svo segir Drottinn, konungur Ísraels og frelsari, Drottinn allsherjar:  Ég er hinn fyrsti og ég er hinn síðasti, og enginn Guð er til nema ég.   ⁷Hver er sem ég - hann segi frá því og sanni mér það - frá því er ég hóf hina örgömlu þjóð? Látum þá kunngjöra hið ókomna og það sem verða mun!   ⁸Skelfist eigi og látið eigi hugfallast. Hefi ég ekki þegar fyrir löngu sagt þér það og boðað það?   Þér eruð vottar mínir: Er nokkur Guð til nema ég? Nei, ekkert annað hellubjarg er til, ég veit af engu öðru.
 

Háðyrði um hjáguðadýrkun    ⁹Þeir sem búa til goðalíkneski, eru hver með öðrum hégóminn einber, og dýrindissmíðar þeirra eru að engu liði. Vottar slíkra guða sjá eigi og vita eigi, til þess að þeir verði sér til skammar. ¹⁰Hver hefir myndað guð og steypt líkneski, til þess að það verði að engu liði? ¹¹Sjá, allir dýrkendur þess munu til skammar verða. Og smiðirnir, þeir eru þó ekki nema menn, - látum þá alla safnast saman og ganga fram, þeir skulu skelfast og til skammar verða hver með öðrum.   ¹²Járnsmiðurinn myndar egg á öxina, tekur hana fram við glóð og lagar hana með hömrunum. Hann býr hana til með hinum sterka armlegg sínum. En svelti hann, þá vanmegnast hann, fái hann ekki vatn að drekka, lýist hann.   ¹³Trésmiðurinn strengir mæliþráð sinn og markar fyrir með alnum, telgir tréð með hnífum og afmarkar það með sirkli. Og hann býr til úr því mannlíkan, fríðan mann, til þess að búa í húsi. ¹⁴Hann heggur sér sedrustré, tekur steineik eða eik og velur um meðal skógartrjánna. Hann gróðursetur furutré, og regnskúrirnar koma vexti í þau. ¹⁵Og maðurinn hefir tréð til eldiviðar, hann tekur nokkuð af því og vermir sig við, hann kveikir eld við það og bakar brauð, en auk þess býr hann til guð úr því og fellur fram fyrir honum. Hann smíðar úr því skurðgoð og knékrýpur því.      ¹⁶Helmingnum af trénu brennir hann í eldi. Við þann helminginn steikir hann kjöt, etur steik og verður saddur; hann vermir sig og segir: "Æ, nú hitnar mér, ég sé eldinn." ¹⁷En úr afganginum býr hann til guð, skurðgoð handa sér. Hann knékrýpur því, fellur fram og gjörir bæn sína til þess og segir: "Frelsaðu mig, því að þú ert minn guð!"

¹⁸Þeir hafa hvorki skyn né skilning, augu þeirra eru lokuð, svo að þeir sjá ekki, og hjörtu þeirra, svo að þeir skynja ekki. ¹⁹Og þeir hugleiða það eigi, þeir hafa eigi vitsmuni og skilning til að hugsa með sér: "Helmingnum af því brenndi ég í eldi, ég bakaði brauð við glæðurnar, steikti kjöt og át; og svo ætti ég að fara að búa til andstyggilegt líkneski af því, sem afgangs er, og falla á kné fyrir trédrumbi!" ²⁰Þann mann, er sækist eftir ösku, hefir táldregið hjarta leitt afvega, svo að hann fær eigi borgið lífi sínu. Hann segir ekki við sjálfan sig: "Er það ekki svikatál, sem ég held á í hægri hendi minni?"

Já ég mæli með að fólk lesi í Jesaja frá 41. kafla allavega og áfram út 44.kafla. Það er umhugsunarefni. Á hvað trúa börn í dag? Jú mjög mörg trúa á jólasveininn og setja skóinn út í glugga. Ósköp sætt og meinlaust en því miður er oft lítið annað með, engin Jesús sem elskar og kennir kærleika og réttlæti. Ef ekki væri langt komið með að ryðja kristni út úr skólum væri kannski von fyrir þá sem eru í vandræðum með grunnviðmið í siðfræði. Það kynni að vera hægt að kenna út frá kristnum kærleiksgildum hversvegna einelti er algjörlega óásættanlegt. En nei, mennirnir vilja eiga allan heiður af siðfræði og finnst fínna að vitna í illskiljanlega heimspeki sem að sumu leyti var skrifuð af stórundarlegum furðufuglum, sem nú til dags hefðu jafnvel verið taldir vafasamir. Rétt eins og þegar Darvin kom fram með sínar kenningar, sem hann sjálfur var jafnvel ekki alveg öruggur með. Það var látið eins og stóri sannleikurinn væri fundinn og síðan hefur hægt og örugglega öllu tali um sköpun verið  ýtt út og telst í besta falli barnaskapur að trúa slíku í dag. Vísindamenn með feita styrki geta í eyður sem eru stærri en bankahrunið, setja saman beinagrindur úr einni lítilli flís og fullt af hugmyndum. Minnir mig oft á nýju fötin keisarans.  Og allt þetta sá Guð fyrir að mundi verða þegar maðurinn fór að líta svo stórt á sjálfan sig.  Já hvað gerist þegar maðurinn fer að líta of stórt á sjálfan sig?  Góð spurning.  Hann fer að heimta ofurlaun fyrir ímyndaða "ofurábyrgð", hann fer að stinga undan öllu sem hann getur komið höndum yfir og liggja á því eins og Jóakim önd.  Hann tapar sér í að fá meira og meira en gleymir þeim sem þjást. Hvar stendur þetta eiginlega?Jú mikið rétt í     2. Tímóteusbréfi. 3. kafla." Vita skalt þú þetta, að á síðustu dögum munu koma örðugar tíðir. ²Mennirnir verða sérgóðir, fégjarnir, raupsamir, hrokafullir, lastmælendur, foreldrum óhlýðnir, vanþakklátir, vanheilagir, ³kærleikslausir, ósáttfúsir, rógberandi, taumlausir, grimmir, ekki elskandi það sem gott er, ⁴sviksamir, framhleypnir, ofmetnaðar fullir, elskandi munaðarlífið meira en Guð. ⁵Þeir hafa á sér yfirskin guðhræðslunnar, en afneita krafti hennar. Snú þér burt frá slíkum!

Ég læt þetta nægja að sinni. En óska öllum þess að minnast þess að við erum smá og máttvana þegar náttúran lætur af sér vita og eitthvað meiriháttar fer í gang. Ofurlítil auðmýkt og hugsun um þann sem öllu ræður, getur ekki skaðað. Farið varlega í kapphlaupinu og leitið hans ríkis og réttlætis núna.

Bráðum koma blessuð jólin?

Hef ekki gefið mér tíma til að blogga svo ósköp lengi og ákvað að setja smá hugrenningar inn núna. Skammdegið fer ekki vel í mig nú fremur en oft áður. Ástandið í þjóðfélaginu lagar það heldur ekkert. Ósjálfrátt hugsar maður til þeirra sem hafa það verulega erfitt og það er ekki létt að vera sátt með allt sem gerst hefur á rúmu ári. Við hjónin byggðum húsið okkar fyrir nokkrum árum og vorum bjartsýn. Ekki stórt hús og engan íburð, bara þægilegt hús fyrir okkur sem við ætluðum svo að selja síðar og fara í þjónustuhúsnæði. Já við erum nefnilega rúmlega miðaldra og næsta ár er minn maður löggildur sem ellilífeyrisþegi en ég á þá sjö ár eftir í það. Við héldum líka í fyrra að við mundum geta haft það þokkalegt í ellinni. Já ég hélt að við gætum farið suður í sólina smástund á vetrartíðinni til að fá smábirtu í kroppinn og hressa upp sálartetrið.  Nú eru það víst bara þeir sem eiga "auðinn" sem geta leift sér að hugsa svoleiðis. Jú og þeir sem hafa alltaf átt sína fasteign og ekki misst maka eða staðið í skilnaði. Því allt slíkt setur strik í reikninginn. Við hjón rugluðum saman reitum fyrir nokkrum árum, hann ekkjumaður, ég löngu fráskilin. Ég keypti gamla íbúð og við gerðum hana upp, á meðan við byggðum húsið okkar. Seldum svo fína nýuppgerða íbúð og áttum smá til að setja upp í kostnað á húsbyggingunni. Svo tókum við uppá að gifta okkur og þá urðum við að greiða út móðurarf til barna mannsins míns. Það var svo sem hið besta mál en við gættum ekki að einu. Við vorum komin langt með byggingu nýja hússins og það hækkaði alltaf að verðgildi.  Þar með hækkaði arfurinn. Vissulega gott og blessað en áður en við vissum af þurftum við að fá meira lán til að klára húsið því nokkrar miljónir af húsnæðisláninu fóru í að greiða út arfinn.  Svo við tókum 4 millur í erlendum. Já og svo vitið þið framhaldið. Ég freistaðist líka til að taka við bíl hjá elskulegum syni mínum, góður og sparneytinn bíll á körfuláni. Aðeins 2,6 eftir, 46 þús á mánuði og lágir vextir. já, já gott mál ég sló til. Nú kostar hann eða lánið 4,8 og afborganir, jú ég gat með naumindum fengið að halda mig við 60 þús, í greiðslur á mánuði.   Ég fékk engar launahækkanir fremur en aðrir og á ekki kröfu í þrotabú bankanna vegna "ábyrgðar" minnar í bankamálum. Engin ofurlaun við að hjúkra öldruðum. Svo nú sit ég hér og spyr sjálfa mig, mun birta til með hækkandi sól eða verður enn meiri örvænting. Hvernig geta sumir fyrrverandi bankastarfsmenn bara setið og haldið til streitu kröfum um "umsamin" laun og eftirlaun eða uppsagnarlaun á meðan öll þjóðarskútan og bankarnir eru líkt og Títanik forðum, á leiðinni niður á botn.  Ég fékk ekki greidd umsamin laun, neitaði mér um þau með þjóðarsátt.  Hvar eru þessir menn staddir í tilverunni. Þeir eru varla að farast úr peningaleysi í bili. Og hvernig er hægt að greiða út arð úr tómu búi?  Ég bara spyr.  Þegar við greiddum út arfinn, tókum við af lánsfé og það kom svo aftan að okkur síðar. Við vorum ekki nægilega aðhaldssöm og gætin. Leifðum okkur að fara í heimsókn til útlanda að heimsækja börnin, það kostar sitt. Já við vorum bara bjartsýn og héldum að það sem var viðráðanlegt þá, yrði svoleiðis áfram.  Ég vona að þeir sem eiga svo margfalt meira en þeir þurfa til að lifa sómasamlegu lífi, sjái nú heiður sinn í því að axla eitthvað að þeim byrðum sem við meðal og láglauna fólk höfum þurft að taka á okkur hingað til. Það er kominn tími til. Í 3. kafla síðara Tímóteusarbréfs getur að líta þessi orð: ¹  Vita skalt þú þetta, að á síðustu dögum munu koma örðugar tíðir. ²Mennirnir verða sérgóðir, fégjarnir, raupsamir, hrokafullir, lastmælendur, foreldrum óhlýðnir, vanþakklátir, vanheilagir, ³kærleikslausir, ósáttfúsir, rógberandi, taumlausir, grimmir, ekki elskandi það sem gott er, ⁴sviksamir, framhleypnir, ofnmetnaðarfullir, elskandi munaðarlífið meira en Guð. ⁵Þeir hafa á sér yfirskin guðhræðslunnar, en afneita krafti hennar. Snú þér burt frá slíkum!

Finnst ykkur þetta ekki merkilegt í ljósi núverandi kringumstæðna?.  Jæja ég er búin að rasa út í bili og gleymdi myrkrinu  um stund. Í nótt fer ég að vinna við að sinna þeim sem liggja oft vakandi vegna verkja eða veikinda af alvarlegum toga. Þetta fólk sem við vonuðum að mundi geta fengið einkaherbergi á þjónustustofnum okkar og fengið svefnfrið fyrir misgóðum stofufélögum. Fengið að hafa svolítið notalegt í kring um sig og gert umhverfið persónulegt. En nú verðum við að spara og spara. Passa að nota ekki mikið af dýrum stykkjum eða öðru sem má komast af með í minna  mæli. Við höfum strítt við bilanir í vatnskerfinu hjá okkur og stundum er eilífðartíma að renna í baðkarið og maður má þakka fyrir að geta baðað þá sem þarf að baða  á þeim tíma sem ætlaður er til þess. Og að lyfta þeim blessuðum. Jú ef ekki væru til öll þessi félög sem gefa tæki til slíkra hluta, já þá værum við margar orðnar sjálfar öryrkjar vegna of mikils álags á axlir og bak, svo mikið er víst. En þeir sem þola ekki að hafa minna en milljón eða enn meira á mánuði eru varla að hugsa um þetta. Þeir kæmu aldrei nálægt því að sinna svona gömlu og veiku fólki. það gefur svo lítið í aðra hönd. En auðvitað vilja þeir að þeirra eigin hafi það gott í ellinni. Og það finnast leiðir til þess. Það er bara fyrir þá útvöldu og kostar mikla peninga. Samábyrgð er eitthvað sem þessu fólki virðist vonlítið að skilja. Þú átt að gæta bróður þíns og þú átt að deila með þér ágóða þínum. Þú átt að hjálpa fátækum og ekkjum og gæta þeirra munaðarlausu. Ég bið Guð að blessa þá sem slíkt gjöra og koma vitinu fyrir þá sem hafa gleymt sér í græðgi og kapphlaupi um að eiga flottasta sumarbústaðinn og dýrasta bílinn. Það er löngu komið nóg.   Munið líka að það er engin skylda að halda jól með miklum tilkostnaði, Jól voru fundin upp af mönnum og þróuð af þeim. Jesús hélt engin jól, hann gerði bara góðverk. Við þurfum ekki að spenna bogan svona hátt og farast úr kvíða yfir kortaskuld og þess háttar.  Hættið að dansa með kaupmennskuhrunadansinum. Þökkum fyrir líf og heilsu ef við getum og styðjum við þá sem ekki njóta slíks. Slakið á og njótið samveru með þeim sem kunna að meta það að þú/þið viljið vera bara til staðar. Hittið barnabörnin oftar þið sem hafið sjaldan tíma og heimsækið gamla fólkið sem sumt virðist gleymast inni á öldrunarstofnun. Lifið heil.